"Ona bir kitap vereceğim
Rahatını kaçırmak için..."
Sanki bir ağaç ,büyük bir ağaç hem de içinde sallanıyor , hiçbir kök onu tutmuyordu.
"Ona bir kitap vereceğim
Rahatını kaçırmak için..."
Seneca, insanın doğanın bilgisinden yola çıkarak ahlaki gelişimi tamamlası gerektiğini söyler. İnsanı kederden, kötülükten, gelip geçici zevklerden, doyumsuzluktan, korkulardan ancak doğanın hakiki bilgisini kavramak kurtarır. Böylece insan olgunlaşır ve doğanın değişmez gerçeği olan ölümü bile soğukkanlılıkla karşılama cesaretine sahip olur. (Bu alıntıyı bana Küçük Ağaç'ın Eğitimi kitabını hatırlattı. Tekrar okumalıyım)
Sayfa 54Kitabı okuyor
"Kayıp bir yıldız gibiyim evrenin karanlığında.
Sönmek üzere olan bir yıldız.
Kendi benliğim, varlığımı içine çekiyor.
Senin varlığın ile tamamlanıyordu varlığım.
Şu an ise içe çürümüş, yaprakları rüzgârda çoktan savrulmuş yaşlı bir ağaç gibiyim."
Hiçbir ağaç neden var olduğunu, ne zaman yok olacağını düşünmezdi. İnsan ise, var olmanın farkında olan ama nedenini bulamayan bir varlıktı.
Kör oldum ve düştüm. Ayağa kalktım ve yürüdüm. Yeniden düştüm. Bilmiyorum kaç kez.
Sözcüklere ihtiyacımız yoktu ve bu yüzden söylemedik.
“İyi ağaç kolay yetişmez; rüzgâr ne kadar kuvvetli eserse, ağaçlar da o kadar sağlam olur.”
-J. Willard Marriot
Sayfa 88 - İnkılap Yayınları
Ağaç kesmenin hiç mi hiç nedeni yoktu.