Kimse sevmedi ya, sen Mela, sen seversin sandım. Değer verirsin, bırakmazsın, önemsersin, düşünürsün, korur kollarsın sandım. Bana aynı evde yaşarken baba hasreti çektirdi hayat, ayaklarım üstünde durdum küçük yaşımda da, bir sana karşı duramadım Mela. Sandım beraber yükleniriz yükümü, sandım ağlama artık ben geldim dersin. Sandım Mela, her gece iki dudak arasından ne kadar cümle çıkarsa o cümlelerle, iki gözden ne akarsa o yaşlarla dualar ettim. Sen bana aşkı sevdayı hasreti suskunluğu da yükleyip gittin Mela.. Bütün sanışlarım sanaydı sende seni bu denli sevebileceğimi hiç sanmadin..
YARIN BELKİ BENİ GÖREMEZSİN
Sibe belki tû mîn nebine...
Kim beni sana sorarsa onlara de ki ; "Gitti "
Gitti kendini aramaya
O tarafa
Senin de bile bilmediğin bir yerde
O gece sana verdiğim fotoğrafı yak
Belki bir geceni aydinlatabilirsin
Aman kimse bilmesin
Elinle yaktığın o bendim
Ki kimsenin hoşuna gitmeyesin
Dünya kurt gibi sende kuzu olup içine düşmüşsün
Ben her daim yanında duramam
Berfin
@Arinna__
·17 Mart 2022 22:31
Ke pirsamin jite kır beje çû.. çû
li xwe bîgare..
Li we aliye, cîhekî tû jî nîzani
bé..
Wéneye mîn we şeva da ye té
bişewitîne
belki tû karî be şeveke xwe
Ronahî bîke...
Gençlik, Anılar, Dayak...
Biraz kafamızı dağıtalım mi? Gündem karışık, insanlar stresli, ekonomi.... seçimler...vatan haini!... “şu”cu-“bu”cu... ohooo say say bitmez! İşte bunlardan sebep, nasılsa iş olacağına varır deyip olacağına varmışlardan söz edelim biraz. Son zamanlarda çok güzel öykü denemeleri okuduk sitede ya hep hüzünlendik, bakalım gülümseyebilecek miyiz?
Siz
''Hayat taşıyor içimden'' demiş,
Nâzım Hikmet.
Ama, hayâ taşıyor benim içimden.
Hayat aşıyor beni, oysa ben,
Daha fazla yaşamalıyım seni,
Daha fazla dokunmalıyım sana.
Ellerim ellerinde uzun süre,
Yahut çözülene dek şu yalnızlığım,
Tutmalıyım ellerini,
Nefsimi, nefesimi tutmalıyım.
Ve bir gün gelecek,
Gözlerinden gözlerimi
ağlayacak omuz bulamamak...
seni yalnız bırakmayacağını, senin zor anında da kendisinin senin yanında olacağını söyler insanlar sen onlara ağlama yastıklığı yaparken genelde...gün gelir uçurumun kenarından bakarsın onlara, hepsi arkanda kalmıştır ve hiçbiri kenara ne kadar yaklaştığının farkında değildir...seyredersin bir süre onları, seni ne zaman göreceklerini merak edersin, ilk kimin elinin uzanacağını, ilk kimin omzuna başını yaslayıp gözyaşlarını serbest bırakacağını, ilk kimin sana mendil vereceğini...
gözyaşların kuytuda ve hazırda beklemektedir, uzun süredir oradadır onlar, hatta akmak istemekte arada birkaç tanesi amacına ulaşmaktadır ama sen yalnızken hep...sen hep yalnızsındır çünkü, sen hep güçlü görünürsün ya insanlara, o yüzden zor zamanlarında birilerine ihtiyaç duyacağını düşünemezler, sana gelmezler...
çok tanıdığın vardır, birçoklarının arkadaşısındır, hatta içlerinden birileri dostum diyordur sana ama senin hiç arkadaşın yada dostun yoktur aslında...sen onlara arkadaşsındır, onlar senin tanıdıkların...böyle zamanlarda farkedersin bunu en çok...
beklersin uçurumun kenarında, kimin omzunda ağlayabileceğini merak ederek...birden biri çıkar gelir sana sessizce, "moralim bozuk bu aralar karışığım ..."diye söze girip omzunu ödünç isteyerek...
F.K.
Yıllar önce haberlerde izlemiştim yıllarca unutamadığım trafik kazasını . Ön koltukta, sıkışan ve kopmak üzere olan bacağından kan fışkıran anne. Muhtemel bacağını kaybedecek. Arkada bebek koltuğunda ağlayan yavrusu için ‘’ Oğlumu verin bana, emzirmem gerek, çok korktu’’ diye feryat eden bir anne.. O zaman ben bu sahneyi hiç ama hiç
Selin ve Mert'in Hikayesi
🎶BADEM "SEN AĞLAMA"🎶
Sene 2009
17 yaşındayım bizim mahalleye yeni bir aile taşınmış... Tabi o zamanlar mahalleye taşınan kişiyle gidip tanışılır hediye verilir sohbet edilir... Mahallede apartmanın önlerine masa sandalye koyulur çekirdek yenir sohbet edilir falan... Güzel zamanlar tabi :) Yeni taşınan ailenin 2 çocuğu var biri 19
