serhat korkmaz
Bugün 21 Şubat Dünya Anadil Günü. Annesi Türk, babası Kürt birisi olarak "baba" dilini bil(e)meyen bir insanın çığlığıdır bu yazı...
Dil, kimliğidir insanın. Kendisini anlatma beyanıdır. Varoluştur.
Varoluştur çünkü dilini bilmek müziğini bilmektir. Edebiyatını, sinemanı bilmektir. En önemlisi insanı bilmektir dilini bilmek.
Dilim
Yoruyor. Açıklamalar yoruyor, anlaşılmamak, anlatamamak, anlayamamak ve hatta bazen anlamak bile yoruyor.
Özgürlüğün her çeşidi kısıtlanabiliyordu. Bazen istediğin gibi ağlayamamak bile zor bir durum yaratabiliyordu.
Sayfa 297Kitabı okudu
Solan ve Kuruyan Kadın...
- " (…) Uğrunda didineceği kimsesi yoksa, kendine bağlanacağı kimse yoksa ölür gider kadın.
Evlenmemiş bir kız düşünün. Ne kardeşi var ne yeğeni.
Sevmiyor ve sevilmiyor. Acılarını dindirecek kimsesi yok, fedakârlık edemiyor. Duyguları hiç kimsenin işine yaramıyor, ne öğretmen ne hemşire. Canlı bir hedefi yok. Ne olur bu kızcağız? Solar ve kurur.
İşsizlik, ilgisizlik, en büyük felâket kadın için. Heyecansız bir hayat, bağlanamamak, kendine bağlayamamak.
Ölümden beter..."
Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Gerçeği anlayıp anlayamamak...
İşte bu acıklı bir konudur.
Sayfa 168
