Ah O Benekli
Dawson'da nehrin kıyısına yanaşırken bir de ne görelim, dikilmiş kulakları, sallanan kuyruğu ve içten bir karşılamayla yayılmış, gülümseyen ağzıyla Benekli oturmuş bizi beklemiyor mu ... Be köpek, nasıl ettin de o buzların arasından kurtuldun? Dawson'a geleceğimiz günü ve saati nereden bildin de gelip nehrin kıyısında bizi karşılıyorsun?
Ah O Benekli
Polisten yakayı sıyırır sıyırmaz kulübemize koştuğumuz da ne görelim; Benekli sundurmada oturmuş bizi bekliyor. Burada oturduğumuzu nereden bildin be köpek? O yaz Dawson'da tam kırk bin kişi yaşıyordu, onca kulübenin içinde bizimkini nasıl buldun? Her şeyden önce bizim Dawson'da olduğumuzu nereden bildin?
Gavin geç kaldığını belirtircesine iki parmağıyla bileğinin dış tarafına vurdu. Ada, "Beni yakalaması yirmi sekiz dakika sürdü," deyip başparmaklarını havaya kaldırdı.
Gavin kollarını bağlayarak yüz ifadesini inceledikten sonra aydınlanmış bir halde dudaklarını aralayıp kaşlarını havaya kaldırdı. "Ah, tamam. Bundan gurur duymuş gibi davranmamı bekliyorsun. Yirmi sekiz dakika bir rekor değil, Mahfer. Nesin sen, geyik mi?"
Ada, iç geçirerek hâlâ keyifli halde olan Dawson'a baktı. "Hiç değilse azar yiyor olmamdan daha az memnunmuşsun gibi davran," dedi.
"Birincisi, eğitmenle arana asla girmem. İkincisi..." deyip elini ormana doğru salladı ve tüm anlamları içinde barındıran bir şekilde güldü. "Lütfen bana kızma. İki asır yaşında olsam da karısına âşık bir erkeğim. Benden çok fazla şey bekliyorsun."
"Beni deli ediyorsunuz," dedi Ada, ikisini de itip aralarından geçerken.
Gavin, onun uzaklaştığına emin olduktan sonra Dawson'a döndü. "Yirmi sekiz dakika? Gerçekten mi?" dedi.
"Evet," dedi Dawson iç geçirerek. Bu ikisinin de gençlik rekorundan daha uzundu. "Üstelik limitlerimi zorlamam gerekti. Bana sahte koku numarası yapacak vakti bile vardı."
"Harika," dedi Gavin, duyduklarından mennun bir şekilde.
"Hala anlamıyorsun değil mi? Ben bir zindanın içindeyim. Tüm dünyayı gördüğümü sandığım küf kokulu ve karanlık bir zindan. Sen geldiğinden beri bir kapım, bir pencerem ve alabildiğim nefeslerim var. Yani asıl ben teşekkür ederim. Var olduğun için." Ah Dawson.. :')
“Kiminle görüşüyorum? Dedi Dawson.
“İsmim Melody. Ben kiminle görüşüyorum?”
“Karım yanında mı?”
Melody yarım bir şekilde gülümseyerek arkasına yaslandı. “Kendisini tanıyor muyum?”
“Karamsar, yabancılardan hoşlanmayan ve sinirlerini yıpratacak kadar umursamaz biri.”
“Ah pekâlâ.” Melody telefonu indirerek hafifçe eğildi. “Sanırm kocanla konuşuyorum. Tam olarak seni tarif ediyormuş gibi geliyor.”
Sayfa 382 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
Ah Dawson :')
"Hala anlamıyorsun değil mi? Ben bir zindanın içindeydim. Tüm dünyayı gördüğümü sandığım küf kokulu ve karanlık bir zindan. Sen geldiğinden beri bir kapım, pencerem ve alabildiğim nefeslerim var. Yani asıl ben teşekkür ederim. Var olduğun için."