Ah, niçin ondan hep elinden gelmeyen şeyler isteniyor, hiç onun arzusu sorulmadan, ne kadar acı çektiği, çekeceği merak edilmeden niçin ona böyle eziyet ediliyordu?
Sayfa 169Kitabı okuyor
Ah, bu dünyada herkes kendini, sadece kendini, hatta başkalarının zararına olarak kendini mi düşünürdü?
Sayfa 112Kitabı okudu
Ah, bu dünyada herkes kendini, sadece kendini, hatta başkalarının zararına olarak kendini mi düşünürdü?
Sayfa 155Kitabı okuyor
Ah çelişki, çelişki... İnsan değilim, denklemim...
Sayfa 47 - NecipKitabı okudu
"Ah insanlar, şu insan kalbi...Yüz bin manalı bir muamma..İçinden çıkmak mümkün değil..."
Ah insanlar, şu insan kalbi... Yüz bin manalı bir muamma... İçinden çıkmak mümkün değil...
Sayfa 43 - NecipKitabı okudu
Ah bu dünyada herkes kendini, yalnızca kendini, hatta başkalarının zararına olarak kendini mi düşünürdü?
"Ah aldanabilsem, hiç olmazsa yine aldansam!"temennisiyle yanıyordu; fakat artık mümkün değildi, gözleri o kadar açılmıştı ki artık hep görüyordu.
Sayfa 234Kitabı okudu
Ağlıyorsunuz, demek seviyorsunuz, demek hâlâ seviyorsunuz? Onlar hep yalandı değil mi? Ah, bir kere buna emin olsam Suat, bir kere daha emin olsam senden ayrı bile yaşamak için kuvvet bulacağıma yemin ediyorum. Ah, seni ne kadar delice sevdiğimi bilsen Suat, bir bilsen...
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
Ah çelişki, çelişki… İnsan değilde sanki bilinmezlerle dolu bir denklemim.
Sayfa 67Kitabı okuyor
"Ah, insanlar niçin böyle kötü olmuşlar? İyilik arzusuyla beraber bu kötülüğün ne lüzumu vardı?"
Eylül
Mehmet Rauf*
"Aşk"
"İşte aşk!" diyordu. İnleyerek "Ah sadece aşk, sadece birbirini sevenlerin her şeyi unutup aydınlık, yaldızlı gördükleri şiir ve heyecan rüyası var, sadece o, sadece o..." Hatta bütün ceza bile olsa, bütün suç bile olsa, onu bilmeyenler, bu saniyeyi yaşayamayanlar için, "Yaşamadık!" diye feryat etmek gerekirdi. Ondan başka her şey boş, her şey hiç, her şey beyhudeydi. O olmasa hiç, hiçbir şey olmazdı ve yine ondan başka her şey yoktu, yalan olsun, sahte olsun yine daima o hüküm sürüyor, her şeyde, her durumda o galip geliyordu.
.
.
"Ah, hayatım bu kadar fedakârlığa değecek nesi ve ne mükâfatı vardı?"
.
.