Ah Şu Lanet Başağrısı
yine başladı başım
yine dünyam kapkaranlık
*
ne aspirin ne novaljin ne şurup
eczanelik ağrı değil bu benimkisi
değil dostlar
---beyin değil
----işte elektrosu
Sırtımı yasladım eskimiş, yorgun bir banka
gökyüzü gri ama şehre yaz gelmiş diyorlar
insanlar gelip geçiyor önümden
kuşlar geçiyor, kediler, köpekler, karıncalar
ve zaman
zaman geçiyor
zaman geçecek
zaman geçmiş
Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri
Metroda kitap okuyordum. Birkaç gündür metronun hangi durakta olduğunu gösteren kapı üstündeki ışıklı sistem çalışmıyor. Kitaba dalınca da hangi durakta olduğunu fark edemiyor insan. Bazen hangi durakta olduğunu unutmak güzel oluyor ama işe yetişmek zorunda olunca strese dönüşebiliyor bu sorun.
***
Yağmur. Kendine has bir imlâ ile yağıyor.
Merhaba kitapseverler
#SöğüdünKalbinde#EdaKandemir#Aşk#sinop baskını#Dram#okudumbitti#ozlemli_kitaplar#engelsizokurlaokuyoruz#alıntı
"Tarih boyunca yaşanan bütün savaşlara en çok şehirler ah eder. Havasıyla , suyuyla, toprağıyla, bütün varlığıyla lanet eder! ( 30 Kasım 1853)
Sizlere tarihin tozlu sayfalarına götürürken,sıcacık bir aşk
ÖTEKİ YALNIZ
hep aynı köşede karşılaşırdık
gözlerini koyacak yer bulamazdın
ne güzel çekingendin titrerdim
çantan sefertasın eldivenlerin
gitmek istemezdin ama giderdin
mavi bir otobüs seni alıp giderdi
bir sen kalırdın kent silinip giderdi
ayaklarım dolaşırdı düşmezdim
saate bakardım hep beş buçuk
yumruğumu kaldırıp bağırasım gelirdi
bu hiç sevmediğim kupkuru
Sayfa 86Kitabı okudu
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri
Sayfa 138 - Cellâdıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar | E-kitapKitabı okudu
LÜTFEN BENDEN ÖTE DURMAYINIZ
Yağmur yağacağınaverdi,
Yine İstanbul'un geceye küs bir gününde.
Kim kimin kalbini kırdı bilmem ama,
Bu kasvetli hava bedenime kısa.
Hani o barış elçileri vardı,
Onlarında kanadı kırık artık.
Ben yine güleceğime verdim her şeyimi,
İstanbul'da yine o meşhur kaoslar başladığında,
Aşka da geç kaldım.
Nasibi yanlışlıkla çöpe attım,
Deliye
Ağlayamamanın Izdırabı
İnsan uzaklara ancak tek başınayken bakabilir diye okumuştum bir yerde bu cümleyi unuttum.Kalbime tek bakamıyorum bunu hatırladım.
Biraz konuşuyordum eskiden, şimdi konuşmak eskidi.İyi susardım bi zamanlar onun da kıymetini bilemedim.
Ağlamaya zamanım yok,yanlışlıkla otobüse yetişmeye çalışırken ağlıyorum bazen.Geçen gün hava çok güzeldi 2 dk ağladım başka zamanım yok çünkü.Otobüs de almadı zaten koşarak sonraki vasıtaya, ağlamaları kalbime gömdüm.Hoca derse geç geldi.O ara bi vakit buldum tam ağlamaya karar verdim aldım çantayı çıktım yok yine olmadı.Gidemedim çünkü o geldi.
Yemek yemeye vakit bulamadım kendimi yedim ben de, sonra gittim hastalar falan .. birinin dişini çekerken ağlattım çok özendim gözyaşlarına.Kapının önünde bekleyin dedim kalabalığa.Ruhumu da kapının önüne yolladım kalmakta ısrar etti bakın burda kalabalık olmasın sizi hasta sanıyorlar dedim.
Sonra saat akşam 5 gidin dediler.Gidecek hal mi kaldı?E yine ağlayamadım hep insan var.
Bindim otobüse geldiğim yoldan gidiş nasıl ona bakıyorum,ışıklar iyi hoş da karanlık daha parlak geliyor.Çok insan var tanımazlar acaba ağlasam mı ama şimdi de halim yok.Neyse uyumadan ağlarım biraz.Uyumadan ağlayamadım uyumadan anlayamadım.Uyanmadan anlayamazdım,uyanmadan ağlayamazdım.
Uyandım ve yine başa dönüyoruz. Koş otobüsü kaçıracaksın..
Ağlayarak uyandım oh be rüyaymış. Oh be ağlamak varmış. Oh be uzaklar.Oh be ..Ah be.
Bakma kapıyı tıklattığıma,açmayacağın dünden belli...
Yüzlerce şiir binlerce kelime binlerce kelime döktüm ardından...
Kelimelerin basiretsiz kaldığı yerde, hep sen vardın...
Anlatamayınca seni şiirlere, sustum!
O gün bu gündür seni gören hiçbir şiir konuşmaz.
Ah ! Nasıl bir aşktır bu ? Bir otobüs yolculuğu ile başlıyor kitabımız. Rose delice sevilen bir kadın. Bu kadar çok sevildiğini biliyor muydu acaba diye düşünmeden edemedim her sayfada. Her satır,her sayfa Rose ile dolu. Duygular şiirsel anlatım ile dile getirilmiş. Coşkun bir duygu selinin içerisinde buluyorsunuz kendinizi.
Kim böyle sevilmek istemez?
Yükseklik korkumun asıl nedeni, iki gönül arasındaki uçurumdu... Ve sen, bunu hiç bilmedin.
Ne oldu ağladın mı? Ben de çok ağladım."hep iyi gelir"dediler.Sen de ağla, ağla ki içinde kalmasın benden başkası.
O bir gözün görebileceği tüm güzellikleri sadece gözlerinde barındırıyordu."
Hiç olmazsa hayalinle rahat bırak beni."
Yazar 
Enes ergün tarafından yazılan "Ben Hala Sen Yaştayım" adlı bu kitabı bir solukta bitireceksiniz. Siz de bu aşka dahil olacak, yazarımızın duygularına eşlik edeceksiniz.
Hayatımı kurcalamanıza gerek yok ,
Çünkü elinizi nereye atarsanız atın,
Sadece Rose 'u göreceksiniz... Diyor yazarımız.
İyi okumalar
