Ah o gözlerin,
Zümrüt yeşili gözlerin
Beni benden alıp götürüyordu.
Gözler yalan söylemezler derler
Seninkiler söylüyordu..
Ah o gözlerin
Zümrüt yeşili gözlerin
Beni benden alıp götürüyordu
Gözler yalan söylemez derler
Seninkiler söylüyordu
Ah şu dünya yüzü, ah şu insan!..
İçim ona nehirlerin denize aktığı gibi akıyordu...
.. unutulmayacak yalnız o kaldı. Ondan öte göklerde yıldızlar mı vardır? Denizlerde vapur mu? .. Hatta geceleri doğmadığı için güneş de yoktur. Hele ay! On beş gün olmayan, gündüzleri pek nadir, soluk gözüken bu acayip şey de mevcut mudur? Bunları bile unuttuğum dakikalar oldu. Ah, şu dünya yüzü, ne güzeldi! Ne yalanlar uydurulabilir. Ay, güneş, yıldız,
kuş, ıslık, keman, vapur gibi hakikatler bile yalan olabiliyordu.
Ah şu dünya yüzü, ah şu insan!..
Ay IşığıKitabı okudu
Bakma dünyanın her gün döndüğüne;
birgün güneş son kez batacak...
Sayfa 46 - Kırmızı ve siyahKitabı okudu
... hayat yolu, bizim çizdiğimiz yol değildi ki? Onun istikametini çizen başkası.
Sayfa 350 - İnkılabın EmrindeKitabı okudu
Hayaller, hayatlar...
... biz, hayat yolculuğumuzda biraz da, artık geride kalan çocukluk rüyalarımızı değil, çağımızın önümüze serdiği serüveni yaşarız...
Sayfa 185 - İhtilalciKitabı okudu
Yalandan Yüzüme Gülen Dünya...
Kimseye doğduğunda yol haritası olsun diye hayat bilgisi kitabı verilmiyordu. Yaşadıktan sonra o kitabı kendi yazıyordu. Ancak parmak izi gibi her kitap farklı oluyor, kimsenin işine yaramıyordu. Sadece başlık aynıydı: Ah Yalan Dünya.
Sayfa 51 - Ketebe yayınlarıKitabı okudu
Her gelen afet karşısında sizin hakkınız, sadece bir anlık acı bir tebessümden ibarettir. Güler, geçer ve yeniden başlarsınız.
Sayfa 403 - Toprağa YönelişKitabı okudu
Ah o gözlerin
Zümrüt yeşili gözlerin
Beni benden alıp götürüyordu
Gözler yalan söylemez derler
Seninkiler söylüyordu