"Hasretinden Prangalar Eskittim", Ahmet Hamdi Tanpınar'ın ustalıkla örülmüş eserlerinden biridir. Bu roman, Tanpınar'ın edebi derinliğini ve klasik Türk edebiyatının önemli temalarını ustaca işleyişini sergiler.
Roman, ana karakterimiz Ahmet Celal'in İstanbul'un karmaşık ve çoğu zaman kafa karıştırıcı atmosferinde yaşadığı içsel bir yolculuğu anlatır. Ahmet Celal, geçmişiyle, ailesiyle ve İstanbul'un değişen dokusuyla olan karmaşık ilişkilerini keşfederken, okuyucuyu da bu keşif yolculuğuna davet eder.
Kitap, sadece bir karakterin hikayesini değil, aynı zamanda İstanbul'un kendisinin de bir karakter olduğu fikrini ustalıkla işler. Tanpınar, İstanbul'un sokaklarında dolaşırken tarih, kültür ve belleğin izlerini sürerken, okuyucuya şehrin dokusunu ve ruhunu hissettirir.
Dil olarak, Tanpınar'ın yazımı zariftir ve derin bir içsel zenginlik taşır. Her cümle, dikkatle işlenmiş ve incelikle dokunmuş gibi gelir. Okuyucuyu alıp götüren ve onları İstanbul'un gizemli labirentlerinde kaybolmaya davet eden bir dil kullanır.
"Hasretinden Prangalar Eskittim", sadece bir kitap değil, aynı zamanda bir deneyimdir. Okuyucuyu, duygu ve düşünce dünyasında derin bir yolculuğa çıkarırken, aynı zamanda İstanbul'un büyüleyici atmosferinde kaybolmalarını sağlar. Ahmet Hamdi Tanpınar'ın bu başyapıtı, Türk edebiyatının en önemli eserlerinden biri olarak haklı bir üne sahiptir.
Ahmed Arif'inde dediği gibi " Bu kadarı mümkünsüzü, çaresizi, dünya, "dünya" olalı böyle benzersiz ve tek olanı, görülmüş mü ki sevdânın?"... sanmıyorum. Bu sevdanın karşılıksız olması sinir bozucu olsa da, iyiki yaşanmış ve iyiki bu mektuplara dökülüp, 
Leyla Erbil tarafından saklanıp bize ulaştırılmış. Sevdaya, aşka, sevgiye, inanan inanmayan herkese okumalarını tavsiye ederim. Okuyacaklara iyi okumalar dilerim.
