Deli ibram divanı -Ahmet büke
Kitabın ismine bakınca başka bir şey bekliyordum garip bir şekilde dini bir şey bekliyordum. ama kitap beni şaşırttı. Bir güce başkaldırı bir intikam romanı beklemiyordum. Hele ki İzmir'de, köstenceli osmandan bir ince memet çıkmış eczacı Süleyman Dan da Abdi Ağa çıkmış . Kitap bana garip bir şekilde İhsan oktay Anar'ın suskunlar'ı ile Yaşar Kemal'in ince memet karışımı gibi bir kitap olmuş.masalsı bir havası var ,yunus avlama sahneleri Yunan mitolojisi gibiydi.Ege kıyılarında olan Balıkçı kasabasından dağ başında bir köy izlenimi de veriyor.köyün Ağası da eczacı Süleyman olmuş,aslında basit olan konu aralara sıkıştırılmış hikayeler ile zorlaşıyor ve karmaşık bir hal alıyor .işte bu kısım ihsan oktay anar kitaplarını hatırlatıyor. Kitap balıkçı terimleri dolu fakat akıcı bir kitap çok büyük bir beklenti içinde olmamak koşuluyla okunmasını tavsiye ederim. Açıkçası çok etkilenmedim . 
Deli İbram Divanı 
Ahmet Büke
Hayatta en kötü şey topraktan uzak yaşamak gibi geliyor bana. Birisini erken öldürmek istiyorsan betondan dört duvarın içine koy.
Rahmetli dedem "Bir adamın duruşuna değil bakışlarına inan" derdi.
İnsan bazen istese de olmaz. O kadar olmaz ki, istemez bile .Hem hayat insandan hızlıdır.
Sayfa 30Kitabı okudu
Bak oğlum, dedi. İnsan dediğin yozdur. Hem de Kayacık kayasından daha karadır yüzü. İnsan ne işe yarar? Bir boka yaramaz. Ama karga dediğin mübarek hayvandır. Onu bunu ayırmaz, bulduğunu yer. Sonra bak insanlar ceviz dikmez. Fenalık getirir diye. Halbuki en büyük fenalık kendinden çıkar. Bu hayvancıklar cevizleri alır, dar günler için saklar, bazılarını unutur. Unuttukları çatlatır kabuğunu, toprağa sarılır. Ağaç olur. Ya erin kestiği, yaba yaptığı, sandık ettiği ceviz böyle olur. Karga hiç vurulur mu? Büyük günah.
Dünyanın en kötü şeyi böyle bir hayatı yaşamak galiba. Unutup tekrar hatırlamak. Hatırladıklarının yaşadığın zamandan önce ya da sonra olması. Bir türlü ‘’ şimdiki ana” ait olamamak. Daha doğrusu “yaşanan anı” anlamlandıramamak. Ben buna “ bir kefesi boş kalmaya mahkum terazi dengesi” diyorum. Terazi hep dengede ama sadece bir kefesi boş, bomboş hem de. Diğer kefede zaman akıp duruyor. Zaman başka bir ana atladıkça dengeyi gösteren tırnaklar biraz oynuyor, kalkıp iniyor, sonra karşı karşıya duruyorlar.
Deli İbram Divanı, benim Ahmet Büke’yle tanışma kitabım oldu. Ahmet Büke, hikayeleriyle tanınan bir yazar olsa da bu romanıyla 2022 Vedat Türkali Roman Ödülünü kazanmış. Bir arkadaşımın tavsiyesiyle okumaya başladığım bu kitap benim için de güzel bir başlangıç oldu.
Roman, 1950'ler Türkiyesinde Demokrat Parti'nin iktidara geçtiği dönemde, İzmir'e yakın Köstence adlı bir adada geçer. Yoksul bir balıkçı ailesinin hayat mücadelesini anlatırken yazar, dönemin Türkiyesine de ışık tutar. Gelir adeletsizliği, sınıf çatışmaları, plansız büyüme ve zenginleşme romanda işlenen alt metinlerdendir. Bunun yanın sıra bir deniz öyküsüdür anlatılan. Yazar; Egeyi, oranın insanını, doğasını, efsanelerini, tarihini çok güzel bir dille okuyucuya sunar. Betimleri oldukça yerindedir, okurken deniz kokusunu hissedebilirsiniz. Bu romanı okumak bana 
Yaşar Kemal'in 
Deniz Küstü romanını hatırlattı. Yaşar Kemal'i okumayı çok sevdiğim için bu hissiyatı almak benim açımdan oldukça güzeldi. Severek okuduğum bir kitap oldu ve bende yazarın diğer kitaplarını okuma isteği uyandırdı.
"Zaman kesindir. Geri döndürülemez, tamir edilemez, her şeyden ve herkesten bağımsız halde sadece kendinde bir akışla dünyaya açar kendini."
Biz avımızı bekleriz. Rızkımıza düşeni alırız.
Ne koca ne evlat. Ne balık peşinde yaşamak ne yemek düşünmek. Kimsesiz olmak kim bilir nasıl güzeldir.
Leyla'nın koyu gözleri -hele şimdi annesi de gitmişken- korunaklı bir ev gibi gelmişti ona.