Okuduğum bir dini kitabı okuyan birini gördüm, ben hep barış ve sevgi içeren yerleri alıntılamışım, oysa o, hep azap, hep cehennem...
Hiç unutmuyorum daha lise sondayım, annem beni bir mevlide götürdü. Siyah çarşaflı bir abla sohbet yapıyor işte; şunun şu kadar günahı var, bunun için bu kadar cehennemde yanacaksın, berikini yaptığın için mezarda şu azabı çekeceksin falan...
Kan deli akıyor tabi ergenim, şimdi olsa "insanlara saygı duy, sus" derdim kendime...
"Özür dilerim ama neden Allah'ı sevdirmeye çalışmıyorsunuz da O'ndan korkutmaya çalışıyorsunuz insanları?" dedim.
Birkaç saniyelik korkunç bir sessizlik oldu.
"İnsan korktuğunu yapmaz çünkü" dedi.
"İnsan sevdiğine yaklaşır ama" dedim.
Öfkelendiğini hissettim ama belki de yanlış hatırlıyorum şu an...
Peçesini düzeltip devam etti aynı şeyleri, aynı şekilde anlatmaya.
Annem de gözleriyle yedi beni, akşam eve gidince de babama şikayet etti, babam da beni dinsiz ilan etti yine.
Herkes Allah olmaya soyunmuştu, bir yargı, bir infaz...
Oysa ben sadece düşünmelerini istiyordum.
"Akletmez misiniz?" diyordu çünkü Bakara...
"Oku" diyordu çünkü Alak...
Onlarsa cehennem, alev, azap...
Kenan Doğulu da "ne dediğin değil nasıl dediğin olay" diyordu mesela. Ama o çok önemli değil şu an.
Adanmış ile aldanmış arasındaki birinci fark, akletmektir. Hiç akletmez misiniz?
Sayfa 212 - profil kitapKitabı okudu
"- Sayın Kutlu bu macera kelimesi kelimesine 'Uzun Hikaye' adlı kitabınızda yer alıyor. Ancak oradaki fotoğrafçının adı Selami. Böyle bir tekrara düşerek yazdığınız metni bozduğunuzu düşünmüyor musunuz?
- Yoo!. Olur böyle şeyler.
- Nasıl olur?
- Benim kahramanlar laf dinlemiyor. Bazen böyle kılık değiştirip yazdığım kitaba sızıyorlar.
- Bu izah yeterli değil. Hikâyeyi zedeliyor.
- Elbette. Ama siz şu sanat denilen şeyi fazla ciddiye alıyorsunuz.
- Almayayım mı?
- Alın ama ölçüyü kaçırmayın.
- Nasıl yani?
- Sanat da tıpkı şu yalan dünya gibi bir oyun ve eğlenceden ibarettir. Uydurma bir şey. Kendinizi fazla kaptırmayın.
- Olmadı Sayın Kutlu. Sanatı bu kadar küçümsemeyin.
- Küçümsemiyorum. Eğer inanıyorsak sanat hakikate giden yolda bize yardımcı olur. Kalbimizi açar, bizi merhamet ve şefkat sahibi kılar. Kâinatın kitabını, yani temaşayı öğretir. Güzelliğin farkına varırız.
- Bunlar az şey mi?
- Değil tabi. Ancak sanattan felsefeden dine diye bir tasnif yapılmış.
- Yanlış mı?
- Hayır. Felsefe ile sanatın yerini değiştirsek daha iyi, bana uyar.
- Felsefe ne yapıyor?
- Felsefe bize tefekkür etmeyi öğretir. Onunla iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan ayırmayı öğreniriz. Kur'an-ı Kerim' de 'Düşünmez misiniz, akletmez misiniz?' vurguları çok yapılır.
Son durak dindir.
- Sizce din nedir?
- Din eşyanın hakikatına, hayatın mânasına vâkıf olmak. Hakk'ın rızasını kazanmak. Ona göre yaşamak. Din teslimiyet, Cenab-ı Hakk'a kul olmaktır. Din Âmentü'ye inanmaktır. O zaman bu sorular cevap bulur, karanlıklar aydınlanır.
Bak yine hikâyeyi bırakıp vaaza başladık. Bu benim işim değil, bana bu sorularla gelmeyin."
Sayfa 104Kitabı okudu
Siz hiç akletmez misiniz?
Gönül Sadasından Akisler - 3
Hiç akletmez misiniz?
﴾62﴿ Hiç kuşkusuz ilk yaratılışınızı biliyorsunuz; düşünüp ibret alsanıza!
﴾63﴿ Ektiğiniz tohumu düşündünüz mü?
﴾64﴿ Onu siz mi bitiriyorsunuz yoksa biz miyiz bitiren?
﴾65﴿ Dileseydik onu kuru bir çöpe çevirirdik de şaşırır kalırdınız.