Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Güzel bir kitap okudum, adı: "Yabancı". Albert Camus'un okuduğum ilk eseri. Etrafınızda görmüşsünüzdür büyük ihtimalle sizin adınıza konuşan, sizin adınıza neyin doğru ya da neyin yanlış olduğunu söyleyen insanları. Bazen bu insanlar o kadar çok konuşur ki kendinizi ifade etmek size ağır gelir ve sadece susarsınız. Sustuğunuz yer bir mahkeme salonu ise o vakit sonuçları çok daha vahim olabilir. Suçundan dolayı değil de annesinin cenazesinde ağlamadığından dolayı yargılanan birini düşünün. Gerisini anlatmayacağım merak etmeyin. Nobel ödülü almış diye de susmayacağız tabiki, baş karakterimizin manasızlığı bir yaşam felsefesi haline getirmesi kendi bileceği iştir. Bunun övünülecek yada örnek alınacak hiçbir yönü yoktur. Bakmakla görmek arasındaki fark gibi ya da "Pencereye bakmakla, pencereden bakmak" arasındaki fark gibi. Hayat, bize kattığı mana ile yaşanılabilir. Aksi halde yürüyen bir cenazeden farkımız olmaz diye düşünüyorum.Eser kesinlikle akıcı. Zaten 120 sayfa bir çırpıda okuyorsunuz. Çalı çırpı ile işim olmaz diyorsanız okumayın derim.
Veba -Albert Camus
Veba -Albert Camus
Camus'un Nobel Edebiyat Ödülü almış, Cezayir'in Oran kentini hayal ederek kurguladığı ve 1947'de yayınladığı romanı. Oran kentinde aniden ortaya çıkan veba salgını ve oran halkının salgına yönelik gösterdiği refleksleri anlatırken aslında 2. Dünya Savaşı sırasında nazi anlayışının yayılımını anlatmış da olabilir(belkide ben zorlayarak çıkardım bu anlamı) . Fakat biz rasyonelist bir akıl ve kendi özyaşantımız perspektifinden baktığımızda oran şehrinde birden bire vebalı farelerin ortaya çıkmasıyla başlayan yıkımı, günümüz pandemisine benzeyebiliriz. Tasvirlerin mükemmelliği ile kendimizi aynı anda hem vebaya yakalanmama hemde pandemiden uzak durma duygusundan bulabiliriz. Çünkü yazar adeta günümüzü resmetmiş, gereğinden fazla benzerlik sunmuş. Salgın, toplu ölümler, karantinalar, toplumdan soyutlanmalar, günlük yaşam pratiklerindeki zorunlu değişiklikler, fırsatçılar, olağanüstü hal ilanları, dezenfeksiyonlar, çaresizlikten kaynaklı hurafeye sığınmalar, aşı arayışları, kehanetler vs.
Yazarın kitapta anlatıcıya söylentiği "Ah! keşke deprem olsaydı! esaslı bir sallanırdık, iş olup biterdi... Sonra ölenleri kalanları sayardık, hepsi bu kadarla kalırdı. fakat bu hastalık belası! hasta olmayanlar bile onu içlerinden atamıyorlar." Cümleleri pandemi sürecinde düşünen çok kişi olduğundan eminim...
Umutsuzluk ve yenilgi zamanlarında bile iyimserliğe olan inancı okuyucuya aşılayan bu kitabı okuyun.
Kitapla kalın...
İyi kitabın Nobel edebiyat ödülü almış olması ya da çok okunanlar listesinde yer alması o kitabı değerli kılar mı bilmiyorum ama sanırım benim gözümde hayır. Kitapta yalın bir gerçeklik var. Somut ruhsuz, duygusuz realistçe yazıldığına inanılan satırlar. Yargılanan eleştirilen bazı gerçekler. İnsanların suçluya bakış açıları, yargılama biçimleri, inançların, adaletin, kalıplaşmış düşüncelerin yargılanışı.. Hayatı sadece maddeden ibaret gören,hayatı sadece hazlardan ibaret sanan,duygudan yoksun tanrısız bir adamın toplumca yabancılaştırılması konu edilmiş.
Kitap öyle yavan bir anlatıma sahip ki,ilk bölüm hele sıradan bir insan yaşadıklarını sıradanca anlatıyor gibiydi.Kalktım gittim,yattım ...Canım uyumak istedi uyudum,yemek istedi yedim.Öldürmek istedi öldürdüm misali.Evet içinden tabiki çekip alınacak kayda değer şeyler var.Mahkeme salonu orada anlatılanlar yargılama kısmı daha okunur bir kısımdı kesinlikle.Ama diyorum ki Allahtan kısa bir kitaptı.Ve şükrediyorum ki iyi ki inanan bir insanım.İnançsızlığın buz gibi yüzünü satırlarda da olsa hissettim çünkü.
Albert Camus - Yabancı
Albert Camus ile tanışmam Yabancı ile oldu. 1957 Nobel Edebiyat Ödülü alan kitapta insanın içine düştüğü yabancılaşma usta bir şekilde işlenmiş.
Spoiler!
Annesinin ölümü ile başlayan kitabımızda, kendi halinde yaşamını devam ettiren genç kahramanımız Meursault kendini hiç beklemediği olayların içinde buluyor ve tutuklanıyor. Yargıçların duymak istediği değilde dürüstlüğünden ödün vermeden söylemek istediklerini söylüyor ve sonuç?
Toplumdan kendini soyutlamış, toplumun kalıplarını kabul etmediği için ötekileştirilmiş, dünya ve insanlardan kopuşunu okuduğunuz bir yabancı aracılığıyla insanın içine içine düştüğü yabancılaşma...
Annesinin ölümü dahil; arkadaşlık, aşk, komşuluk ve daha birçok kavrama karşı nesnel yaklaşımın usta bir anlatımı...
Kitabın ilk iki cümlesi o kadar vurucu ki, oturup saatlerce üzerine düşünebilirsiniz. “Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.” Başlar başlamaz böyle cümlelerle karşılaşmak, kitabın kapağındaki “1957 Nobel Edebiyat Ödülü” damgasının hakkını verdiğini düşündürtüyor.
Albert Camus kendisinin mihenk taşı olduğu “Absürdizm” akımına mensupmuş yani Camus’ ye göre yaşamın anlamını aramanın bir mantığı yokmuş. Yaşamın anlamsız yani “absürt” olduğunu savunan yazarımız hayat görüşünü, yazdığı kitabın ana karakteri Meursault ile özdeşleştirmiş.
Meursault topluma aykırı davranışlar sergileyen, etrafındaki insanlar tarafından anlaşılmayan ve uyumsuz olarak tabir edilen bir karakter. Umarsızlığı ve yaşama kayıtsızlığı Yabancı’nın iskeletini oluşturmakta. Annesi öldüğünde aklından geçen, eğer annesi ölmeseydi gökyüzünün kızıllığını izleyebileceği düşüncesiydi. Karakterin düşünce tarzının, kitabı okurken okuyucuya da yabancı gelmesi muhtemeldir.
“İnsanın her gün yaptığı en iyi şey intihar etmemeye karar vermektir” ve “Hayat hiçbir şey değildir, itina ile yaşayınız” gibi cümleleri olan, yaşamın absürtlüğüne karşı başkaldıran Camus’nün bu kitabını okumak büyük bir keyifti.
Ve bunları yazarken aklıma aklımda bir soru belirdi: Varoluşuna anlam arayışında olan bir insan, yaşamı sona ermeden yani ölmeden önce varlığını nasıl anlamlandırabilir?
Nikos Kazancakis Nobel Edebiyat Ödülü'ne aday gösterilmiş,ama ödülü bir puan farkla Albert Camus' a kaptırmış bir yazar. Albert Camus ise Kazancakis'in ödülü kendisinden yüzlerce kez daha fazla hakettiğini söylemiştir.
Zorba yazarın okuduğum ilk kitabı oldu. Anlatım tarzı, özellikle Zorba karakterinin kişiliği, absürtlüğü oldukça ilgi çekiciydi. Akıcı bir kitap ancak kitabın beğenmediğim tek yönü olayların biraz tek düze gitmesi oldu. Onun dışında çok sayıda yerde oldukça güzel sözler ve alıntıların altını çizme imkanı buldum.
Zorba karakterinin özellikle kadınlarla ilgili bazı görüşlerine katılmasam da çok orijinal bir kişiliğe sahip olduğunun altını çizmem gerekiyor. Diğer karakterimiz ise Zorba'dan daha genç ve yaşamı kitaplardan öğrenmeye çalışan entelektüel bir kişilik olarak öne çıkıyor. Zorba ise daha çok yaşayarak hayatı öğrenmiş bir karakter. İkisi arasındaki bakış açısı farkı oldukca dikkat çekici olsa da iyi anlaştıklarını söyleyebiliriz.
Zorba okuduğum kitaplar arasında aklımda yer edinecek bir iz bıraktı. Okumanızı kesinlikle tavsiye ederim.
"Dünyayı bugünkü durumuna getiren nedir, bilir misin?
Yarım işler, yarım konuşmalar, yarım günahlar, yarım iyiliklerdir."
.
.
"Dünyadaki pek çok insanın esas sorunu, henüz kendisiyle tanışmamış olmasıdır."
.
.
"... bir kadına âşık olma ile kitap okuma arasında seçme yapmam gerekse, kitabı seçerdim."
.
.
". her insanın bir Cennet'i vardır; senin Cennet'in kitaplar ve büyük mürekkep damacanalarıyla dolu olacak;..."
selam, camus'nun yabancı kitabına karşı genel bi önyargım vardı liseden beri. böyle beni boğacakmış gibi hissettiren kitaplardan biri olduğunu düşünmüştüm ve okumayı ertelemiştim. geçende derste varoluşçuluk üzerine konuşurken hocamız tarafından da dile getirilince alıp okuyayım artık dedim. kitap yüz on sayfacık isteseniz bir günde bile biter dili de çok sade çünkü akıp gidiyor. ama dili gerçekten o kadar sade ki duygu kısmında çok zayıf kalınmış bence. evet adam hissiz ve soğuk birisi orası tamam ama insanlara karşı olan tavrına bi şey dememekle beraber kendi içindeki konuşmalarında bile umursamaz bir tavrının olması bence his geçirme bakımından zayıflatmıştı kitabı. karakterin hissizliği varoluşçuluk açısından ve onun felsefesi açısından evet uyumluydu ve o hiçliği bize geçiriyordu bu açıdan bi sıkıntı yok bence de. ama ben nobel edebiyat ödülü almış bir kitaptan biraz daha yoğun bi his beklerdim, belki de ben o hissi alamadım bilemiyorum. kısacası kitabı beğendim ama beklentimin altında kaldı. iyi okumalar.
#nikoskazancakis #zorba #348sayfa
#okudumbitti #tavsiyekitap
Yazarın okuduğum ilk kitabı..Kitabın başlangıcında yazarın önsözünü okuduğunuzda, kitaptaki kağıt faresi diye adlandırılan kişinin, yani Zorba'nın patron diye seslendiği ana karakterlerden birinin yazar olduğunu anlıyorsunuz..Bu da Zorba'nın gerçekten yaşamış bir karakter olduğunu
Nikos Kazancakis, çağdaş Yunan edebiyatı yazarlarından ve aynı zamanda Nobel Edebiyat Ödülü'nü de bir oy farkla Albert Camus'ya kaptırmış bir yazardır. Yazarın Zorba adlı eseri çok tartışılan, tedirgin eden, çok sevilen ya da hiç sevilmeyen bir eseri olmuştur. Üzerine bu kadar konuşulan roman tabi ki sinemaya da uyarlanmış. Zorba adlı romanın
Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum...
2020'nin son, 2021'in ilk kitabı oldu benim adıma Yabancı. Çok ilginç, gittikçe yükselen bir kitap. Öyle ki; kitabın ilk yarısında Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam'ının, ikinci yarısında ise Stefan Zweig kitaplarındaki psikolojik tahlillerin tadını aldım. Kitap kısaca, toplumda bize uygun görülen ve hatta dikte edilen kalıplara girmeyi reddeden bir insanın toplum tarafından nasıl dışlandığını enfes bir ustalıkla anlatıyor. Kitabın içine yedirilmiş birçok metafor olduğunu da düşünüyorum. Nobel ödülü almış bir kitap için belki bunu yazmak bile yersiz; ama tavsiyedir. Okuyunuz, okutunuz...