33. karanlıkta nüfus sayımı
Babamın öldüğü gün birine âşık olmuştum. Bazen böyle olur, her şey üst üste gelir. Metrodaydım, boş yerler vardı ama en köşede ayakta duruyordum. Onu düşünüyordum, romantik şeyler değil, bir buluşma ayarlayabilmek gibi pratik şeyler ve kaç istasyon sonra inmem gerektiğini de düşünüyordum diğer yandan. Yirmi bir
Seni sevmiyorum dünya… Sevmiyorum işte. Nefes alamıyorum ben. Bilirim Yaratan’ın ayinesidir her halin. Rengarenk boyamıştır sanatıyla tüm kainatı. Binlerce âlemdir hem de. Tüm âlem şükrederken hal diliyle, bazen bilmek de yetmiyor sanki. Kalpleri evirip çeviren bilir elbet hikmetini de, yüreğimdeki küçük kâinat var ya; nefes alamıyor işte.
Bir insana sevgini bırakıyorsun ve karşına çıkan herkesten o sevgini geri almak istiyorsun, her zaman karşılıklı mı diye sorduğum soruyu keşke bunda da yapabilsem ama olmuyor. Çocukluktan kalma yanımın içine bu karşılıksız sevgi sinmiyor. Hep hayal ettiğimi şimdi daha iyi anlıyorum. Keşke demeyi de sevmezdim ya keşke daha açık yürekli olsaydım. Keşke geçirdiğim günleri bir masal gibi hatırlamaya kalkmasaydım. İnsan kandıran ve kanandır. Kendi hayallerime kandım. Her şeyin sıradan ve güzel olduğuna kandım. Ama gün geliyor ya kandıkların gün yüzüne çıkıyor. Kimseye derdini anlatamazsın. İnsanlar öğrendikçe soğurlar senden uzaklaşırlar senden. Bu böyledir. Kimse kimsenin mutlak dert dinleyicisi değildir. Herkes kendi çıkarındadır. Sevdiğin insana yalan söylediği için kızarsın ama sen de bir yalanı seversin. Ve içinden atamazsın ve herkes sana o yalanla gelsin istersin. Dürüstlük dediğin şey devamını beklediğin şımarıklığındır. Şımarık olduğunu da kabul etmezsin çünkü bilmezler senin sevgi ihtiyacını. Senin yalnızlığını. Sen bunu gidermek istersin tanıdığın herkesten sıkılırsın belki biraz şımarıklığa bulanırsın ama seni anlamazlar. Sen anlamadıklarını bilirsin. Ama bazen hayal alemine girip insanların anlayan ve anlaşılan olduğunu sanırsın. Bu günlerde de uyanırsın. Bugün senin hayatın için ikinci şok. Kendinden ve geldiğin yerden kaçamazsın. Kaçıncı yüz yıla geldin ben kimsenin ayıbı için utanmam dersin ama insanlardan kaçarsın. Fridayı elinden ayırmaz ve güçlü kadın oluşunu seversin ama bir şeylerin üstesinden istesen de gelemezsin.
Bak, insanlar sana hep yakıştırmalar yapar. Güçlüsün derler, çok güçlüsün. Asabisin derler, güzelsin, çirkinsin, akıllısın derler. Korkaksın derler, acemisin, ustasın, derler, arada kafaları bozulur s.ktir lan derler. İnsanlar hep bulurlar diyecek bir şey. Seni istedikleri kalıpların şekillerine sokarlar. İyiyim, kötüyüm diyemezsin. Asabi değilim, sinir hastasıyım mesela ben. Çocukluktan. Bir şeye biraz kızsam, üzülsem, korksam diz kapaklarımdan başlayıp, ellerime, sonra çeneme varan titremeler yaşarım. Kekelerim, gözlerim dolar. Ama anlatamazsın kimseye, anlamak istemezler. İnanmazlar, umursamazlar. Güçlü değilim diyemezsin. Sen ki derler; şuna göğüs gerdin, sen ki bunu yendin, sen ki diğerini atlattın…
Yoruldum işte diyemezsin. Ayakta o kadar çok durdum ki taşımıyor o dizler artık, diyemezsin. Diyemezsin. Kendine yediremezsin. Alçaltacak sanırsın seni. Belki birileri, zayıf yanlarını görsün istemezsin.
Bilirsin insanın emdiği süt çiğdir, kullanır herkes herkesin zayıflığını.
Ne acı diyorum bazen, acıyorum kendime ve hepimize. Tüm bu beni anlayan, bana benzeyen insanlara!
" İlle de o sarılma isteği... Nasıl anlatılır bu? Sana sarılmak istiyorum. Yazınca olmuyor işte, söyleyince de eksik. Ne kadar da uzağında söylemek hissetmenin. Bazen insan bin küsür kilometre uzaktayken bile o kadar çok sarmak ister ki sonunda sarılır. Korkunç güçlü bir sarılmadır bu üstelik. Sert ve metafizik... Gerçek bir sarılma olmaz belki ama nedir ki zaten gerçek? Gözlerini yeterince sıkı kapatıp içindeki tüm boşlukları onla doldurabilirsen eğer, pekala mümkündür sarılabilmek. Bu sarılmayı sözlerle anlatamazsın. En fazla sana sarılmak istiyorum dersin, o da gülümse, belki iglolardan falan bahseder. Sen de gülümsersin. Söz amacına ulaşamamıştır belki. Ama bilirsin, o kadar kuvvetli yummuşsundur ki gözlerini ve o kadar yürekten istemişsindir ki sarılmayı... O anlar. Cevap vermez belki ama anlar. Çünkü bilir o da, ortada bir sürü şey vardır aslında ve kelimelerin hisler karşısında hiçbir hükmü yoktur. "
Sayfa 23Kitabı okudu
Seni ben canımın içinde sakladım. Kalbimin ta derinliklerinde…
Denize ilk kez giren çocuk masumiyetiyle seviyorum seni. Boğulacakmışım gibi.
Kalbim; ki kendisine kefilim. Adınla uyandı bu sabah.
Ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar kurur da su bulamazsan beraber
Bazen acıları iliklerine kadar hissedersin ama kimseye anlatamazsın.
&_SADECE SUSMAK_&
Gün gelir hayatla bazen alakamız olmaz.
Bazen yaşarmıyız bilmiyorum sessizlikten galiba
Ama bazen ya insanlar anlamaz seni
Ya da sen anlatamazsın kendini
Ama bazı insanların hayatları sorulmaz şekildedir
Eğer neden derseniz bilin ki ?
Çünkü çoğu insanın yüreğinde ve hayatında anlatılmayacak dertleri vardır .
Ve
Buna rağmen de dağıtmamak içinde susarlar ,
Dağıtsalar kendileri toparlayacak luzü mü yok diyip
SADECE SUSARLAR ...
Seven gitmez diye birşey yok gider.. Ama bu vazgeçmek değildir öyle kolay kolay vazgeçilmez kokusuna alıştıgın insandan. Mecbur kalırsın bazen gitmek zorunda kalırsın canından can kopar herşeyi bir Hoşçakal a sıgdırırsın.. İçin sızlar gözlerinden yaşlar akar engelde olamazsın. Vedalar zor olur bazen anlatamazsın....# URFALI #$$
Ama ne ilginçtir ki ; dil konuşma yeteneği konusunda, beklenenin aksine bir hayli beceriksiz!
Çoğu zaman ya anlatmak istediklerini anlatamazsın ya da, yanlış anlatırsın dilin yüzünden bazen de lâl olur en ihtiyacın olduğu anlarda.
Ve yalan da söyler o!
Ya gözlerin?
Onlar hislerini, yaşadığını olduğu gibi yansıtırlar,
Anlayanlara!
