Size yazıyorum –daha ne denir?
Hem daha ne söyleyebilirim ki?
Şu an, biliyorum, elinizdedir
Hor görüp cezalandırmanız beni.
Bu benim mutsuz kaderimdir,
Bir damla acıyı koruyarak siz,
Elbette beni terketmezsiniz.
Susmayı tercih ettim ben önce;
İnanın: şu rezil yaşamımdan
Haberiniz olmazdı hiçbir zaman,
Bir ümide kapılmış olsam
Birbirimize ait değiliz artık. Bunun yerine, ben ona aitim.
Değersiz, haksız, gerçekdışı. Ama olan biten bu.
Sayfa 228Kitabı okudu
Birbirimize ait değiliz artık. Bunun yerine, ben ona aitim. Değersiz, haksız, gerçekdışı, Ama olan biten bu.
Sayfa 238Kitabı okudu
Değersiz, haksız, gerçekdışı. Ama olan biten bu.
Beni önemsemiyor, diye düşündüm. Hiç önemsemiyor, hem de. Belki hoşuna bile gidiyor. Birbirimize ait değiliz artık. Bunun yerine, ben ona aitim.
Sayfa 226Kitabı okudu
Kim bilir kaç gece sensiz yatacak,
Kaç gece sensiz kalkacağım,
Kaç sabah sensiz uyanacak,
Kaç gün sensiz selamlayacağım yarını
Kim bilir...
Ama şunu iyi biliyorum gülüm.
Bana çok şey kattın ve yaşattın.
Hayatımın en mutlu en heyecanlı ve en sevgi dolu
Birbirimize ait değiliz artık. Bunun yerine, ben ona aitim.
Değersiz, haksız, gerçekdışı. Ama olan biten bu.
Sayfa 238Kitabı okudu
Seni sevmiyorum, yalnız kalıyorum, ama bu kaybolmuş çığlığı sen duyuyorsun, onu hep duyacaksın, seni hep yaralamaya devam edecek, ben de ölünceye dek aynı durumda yaşayacağım. İçinde zevkin doruk noktasında olduğum bir öteki dünyayı bekleyerek yaşayacağım. Tümüyle bu öteki dünyaya aitim ben, sen de tümüyle ona aitsin.
Sayfa 201Kitabı okudu
BU ŞİİR NE ANLATIYOR?
Ben aşka aşığım,
Dünyada aşkı bulamadım.
Ama konuştuğum da baharlar yeşeriyor bende,
Hiç sebebini bilmeden,
Mutlu oluyorum bir yerlerde.
Ben aşka aşığım,
Zamanda bende,
Şarap ve şarkıyla dolu, gürültülü ve gecenin bu çatıda sona erdiği bir Covent Garden düğünü... Bu gecenin bir tekrarı, ama daha iyisi, çünkü terk etmekle sonlanmayacaktı.
Birlikte geçirecekleri bir hayatla sona erebilirdi. Bir evlilikle. Bir ortaklıkla. Güzel kehribar gözleri, düzgün burunları ve güçlü omuzları olan çocuklarla. Dünyanın büyük ve güzel olduğunu, aristokratların, içinde yaşadıkları şehri inşa eden ve giderek iyileştiren çalışkan kadınlar ve çalışkan erkeklerle karşılaştırıldığında bir hiç olduğunu öğrenen çocuklar.
Babalarına benzeyen erkekler. Yanında olmasını umduğu gibi kadınlar.
Gözlerini kapatarak o çocukları düşledi. Onları istedi. Onları şimdiden sevdi.
Babalarını sevdiği gibi.
“Felicity.” Adam alçak bir sesle ismini söylediğinde başını kaldırıp ona baktı. “Şafak söküyor.”
Şafak, karanlığı ve yanında o değerli anıları yakmaya hazırdı.
Beni geri gönderme. Burada tut. Ben buraya aitim.
Varlık ile Yokluk Arasında
İzahı olmaz bazı şeylerin. Senin, bu izahı yapmaya kelimelerin yetmez. Hangi cümlenin kapısını çalsan elin boş döner, ateşine bir kor bulamazsın. Sönmekten öte kül ile savrulur hislerin.
Donuk bir ifadeyle baktı yüzüme. Bir insana değil de duvara konuşuyormuş gibi hissettirse de, devam ettim sözlerime.
Bitmekten bahsetmiyorum, ateşin
''... yalnızken, vücudumla, onun zevkleri ya da acılarıyla ne gibi bir ortaklığım olduğunu düşünmüşümdür, sanki o vücuda ait değilmişim gibi. Ama ben ona aitim.''
.
…
HERŞEY DÜNYAYA AİT BEN ONA AİTİM❤❤
Başucuma mektup bırakmış ve gitmiş
Kısacık bir mektupla beni terk etmiş
Ne kadar mutluyduk oysa Tanrı şahidim
Her şey dünyaya ait ben ona aitim..
Dön sen ne dersen de tamam
Bitmişim halim yaman
bi; sendin derdimi anlayan