“Bunu özelikle istemiyor mu zaten?” diye düşündü Gisors “şan, şöhret aramıyor, mutlulukta da gözü yok. Yenebilecek gücü var, ama bu zaferi yaşayacak durumda değil; bu durumda, ölümden başka neyin özlemini duyabilir? Başkalarının yaşam için düşündüklerini, o ölüm için düşünüyor olabildiğince en onurlu, en yüksek biçimde ölebilmek.. Ulaşılmaz amaçlara yönelik bir ruhu var, yeterince aydınlanmış kafası açık fikirler taşıyor. İnsanlardan oldukça uzak. Ve amaçladığı tüm nesneleri hatta amaçlamayı bile küçümseyecek kadar hasta”.
ŞEHİDİM
Düşmüşsün toprağın kara bağrına
Yanında mezara bende gireyim.
Terör karşısında vatan uğruna
Ben senin hakkını Nasıl vereyim?
Biz rahat yatarken sen karda kışta
Kroyçer Sonat
Zaten müzik olduğu gibi korkunçtur. Ne yapıyor bu müzik ve niçin yapıyor bunları?... Müziğin insan ruhunu yükselttiğini söylerler; saçmadır, yalandır. Tesiri olmasına var ama mesela benim için hiç de ruh yükseltici değil. Ruhu tahrik ediyor. Nasıl anlatayım, müzik beni ben olmaktan çıkarıyor, bana aslımı unutturuyor. Müziğin tesiriyle duymadıklarımı işitebiliyor, anlamadıklarımı kavrıyor, yapamadıklarımı kudretim içinde görüyordum. Bunu izah edeyim: bence müzik esneme, gülme gibi tesir ediyor. Uykum olmadığı halde esneyen birine bakınca benim de çenelerim ayrılır; ortada gülecek bir şey yokken başkalarının gülüşünü duyunca gülerim. Müzik de bana bestekarın eserini yaratırken içinde bulunduğu ruh halini aşılıyor. Ruhum onun ruhu ile birleşir, duygularında onu takip ederim. Fakat bunun sebebini kendim de bilemiyorum. Mesela şu Kröyçer Sonatını yazan Beethoven, eserini meydana getirirken içinde bulunduğu ruh halinin sebebini biliyordu. Bu hal onu muayyen bazı hareketlere sevk ettiği için bir manası vardı; halbuki benim için hiçbir manası yok. Bu yüzden müzik beni sadece tahrik ediyor, herhangi bir sonuca ulaştırmıyor
Evlenmeyi Allah'a karşı bir vazife, kutsal bir olay bilen insanlar arasında gerçek evlilik vardı ve şimdi de vardır. Ama bizde yok. Bizdekiler sadece çiftleşmek için evleniyorlar.
