Kim bir bardak soğuk su içerse beni hatırlasın.
Hz. Hüseyin
Kerbela, yeniden var olmak için atılmış ölümüne bir adımdır, ölümüne bin adımdır. Âşık olmanın adıdır ölüme en Yüce'nin hatırına. En Yüce'nin hatırına ölümle kıyılmış nikâhtır bu,
Hüseyni bir nikâh.
"Kerbela, bir feryattır. İkiyüzlülüğe, kaypaklığa ve arkadan vurma alçaklığına karşı bir feryat... Yüzüstü debelenen bir feryat değil, izzetle yükselen bir feryat…"
Bizim imanımızın kısır kalmasının en asli sebebi, İslam'ı, Hz. Muhammed'i, Ali'nin yolunu ve Hüseyin'in direnişini tanımamamızdır. Onlara karşı bir "aşkımız" var ama "şuurumuz" yok. "Muhabbet" var ama "marifet" yok.
Kerbela, yetmiş iki yiğidin ağlamasıdır. Sanmayın ağlayışları ölüm içindi. Kerbela, yetmiş iki yiğidin feryadıdır kulaklarda çınlayan. Sanmayın korkudur feryadın sebebi, feryat hak uğrunda ölmenin gür sesidir, inanan kalplerde. Feryat, mazluma umut, zalime korku salmanın çığlığıdır sindirilmiş duygularda.
Hüseyin'in kesip koparılan bir kolu çakallar yesin diye Irak çöllerine atılmıştır. Başsız bedeni Fırat nehrinin suları altındadır. Bir gözü çıkarılmış kafası Suriye Şam'da bilinmedik bir yere gömülmüştür. Peki ya Hüseyin'in ruhu nerededir?
Nerededir Hüseyin?
Gecenin gelinciği kan içinde. Geleceğin umudu bir çığlığa hapsedilmiş. Sıyrıl ey sırrın sesi! Ses ver sessizliğimize.
Neredesin ey Hüseyin?
Sayfa 30Kitabı okudu
Açıkcası bu şey ne bilemiyorum.Hedefiniz biraz bulanık. Siz ne bir politik parti ne de bir derneksiniz. Birbirinize olan sorumluluklarını dışında sizi bağlayan bir şey yok. Ama sistemi eleştiriyor, beğenmediğiniz kamu personelinin ipliğini pazara çıkarıyorsunuz. Bir şeyleri etkilemek ve değiştirmek istiyorsunuz. Sinik ve nihilistlermiş gibi görünseniz de, bu dergiyi yalnızca ahlakınıza dayanarak yönetiyorsunuz, birkaç fırsatta çok özel bir ahlak anlayışınızın olduğunu gördüm. Nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum ama MİLLENNİUM'un bir ruhu var. Kısaca katılmaktan gurur duyduğum tek yönetim toplantısı burası.
Sayfa 117
Sen kötülüğü yok etmek istiyorsun, ama o senin içinde büyüyor. İnsan öldürmek kolay , ama kan ruhuna da sıçrar. İnsan öldürenin ruhu kanar.
Dün tütüncüdeki kasiyerin intihar ettiğini söylediklerinde inanamadım. Zavallı, demek ki varmış! Onu hepten unutmuştuk oysa, tanımayanlar kadar biz tanıyanlar da. Yarın daha da çok unutacağız. Bir ruhu varmış meğer-kendini öldürdüğüne göre buna şüphe yok. Ya tutkuları? Dertleri?
Elbette... Ama bütün insanlığa olduğu gibi bana da ondan tek kalan, pis, omuzlara oturmayan bir ceketin üzerinde salınan, saf bir gülümsemenin anısı. Fazla hissetmekten kendini öldürecek kadar şiddetle hissetmiş bir adamdan bana kalanların hepsi bu kadar, insan herhalde başka şey için kıymaz kendi canına...
Sayfa 389
Aşk insanı yiyip bitiren bir oluş,biliyor ama elinde değil ondan uzak durmak.Aralarında gidip gelen sözcüklerin sarsıcılığına,o güzel bedenin eşsiz görüntüleriyle aklını başından almasına nasıl direnebilir? Onun bütün ruhu ve varlığıyla yalnızca kendisine ait olmasını istemekten nasıl vazgeçebilir!
Ne zaman,ne zaman benim olacak? Kim bilir? Uzun sürse de beklemeye kararlı. Beklentisi büyük olan için zamanın önemi yok. Birlikte kanatlanmayı umduğu birini bekleyen için. Aşk bir süreklilik değil,bir uçurum,iyi kötü anlar,hızlı ya da ağır iniş çıkışlar,düşüşler,yükselişler yaşanacak elbet ama bu kez uzun sürmesi için her türlü özveriye hazır.
Oda karardı. Ruhunda boşluk, hüzün vardı. Çevresindeki hayal ülkesi yıkılıyor, bir iz bırakmadan yıkılıyordu. Her şey, düş gibi, gürültüsüz, sessizce gelip geçmişti. Şimdi hayallerinin neler olduğunu bile bile anımsamıyordu. Ama içini sızlatan yeni bir duygu, kışkırtıcı bir istek belirsiz bir yığın yeni hayal çağırıyor... Küçük odada derin bir
Sayfa 25 - Varlık Yayınları - Nihal Yalaza Taluy Çevirisi(Sayfa 25-26)
''Kaç kere 'Bahçeli Ev'e inip, biraz estetikle, modayla, 'trendy' işlerle uğraşsın diye konuştum onunla ama kızın ruhu uçrak... Acayip işte' Yok, ille de kendisi gibi uyumsuz, sorunlu insanlarla ilgilenecek... Sokak hayvanlarını değil, sakat sokak hayvanlarını koruyacak mesela! Sonra Allah'ın Japonya'sındaki Yunus katliamını protesto için yollara düşer, Japonya'da mitingde balıkçılar tarafından taşlanır, 'Nükleersiz Türkiye' diye Sinoplara gider... Ya alla'sen, nükleer tesis Sinopluların umurunda değilken, sana ne be kızım! Bak şimdi yine, o kadın sığınma evleri, 'namus cinayetleri'ne iyice takmıştır kafayı Ayçöreğiniz, garanti...'
Sayfa 8
Ama ben tuhaf bir inatla, kırmızının peşpeşe yedi el kazandığını göre göre onu bırakmıyordum. Bunda yarı yarıya gururumun etkisi olduğundan kuşkum yok. Seyircileri tehlikeye çılgınca kafa tutmakla şaşırtmak istiyordum. Hem de -ah ne tuhaf bir duyguydu o !- anımsıyorum, gururum tehlikenin üzerine üzerine gitmeye zorluyordu beni. Belki de insan ruhu bunca duyguyu tattıktan sonra, doymuyor, iyice coşup, bitkin düşene dek daha güçlü, daha yoğun duygu istiyor.
Sayfa 155 - İletişimKitabı okudu
O şehvet denilen şey yok mu? Pek haramdır. Ama gerçekten kötüdür. Aşkın ruhu denilen platonik aşkım temizliği, pis şehvet ile kirlenince zevki kaçar. Ancak o zaman hırs ve açgözlülük insanın gözlerine perde çektiği için, adam o lekeyi göremez.
Sayfa 121 - İskele YayıncılıkKitabı okudu
