!!!Spoiler içeriyor olabilir!!!
Santiago Nasar'ın öldürüleceğini daha kitabın en başından biliyoruz da, son sayfalarında annesinin kapıyı kapatarak aslında bilmeden onun katillerine kolaylık sağladığını öğrenmek insanı derinden sarsıyor.
“Santiago Nasar'ın içeri girmek için ancak birkaç saniyeye ihtiyacı varken kapı kapanıvermişti.”
Oğlunu kurtardığını sanan bir anne, katillerin önünde apaçık bırakılmış olan bir oğul.
Bir toplumun nasıl da önyargılar içinde batıp kaldığını anlatan bir roman. Herkes her şeyin farkında, kimse hiçbir şey yapmak istemiyor. İnsanoğlunun en masum olanının bile korkunç şeyler yapabildiğini anlamamış bir beyin, çevresinde yaşanan ve yaşanacak olan olaylara sadece izleyici kalıp umursamazca yaşayan, bir beden. Toplumun beyni ve bedeni bu ölçüde şekillenerek bize soru işaretleriyle dolu bir cinayet vakası bırakıyor. Kitabın dili olması gereken sadelikte ve akıcılıkta. Aşırı felsefi kalıplar içeren kitaplara hayran olan biri olarak söylüyorum, cinayet olayının öncesi ve sonrası ancak böyle bir dille anlatılırdı, felsefenin dar veya geniş kalıplarına sığdırmaya çalışılarak değil. Felsefe yaptığını felsefe yapmadan anlat, kitabı.
