Önemsediğim için ertelediğim erteleme konusunu, daha fazla ertelememeye dair olan kuvvetli isteğim beni "erteleme" yi okumaya ulaştırdı. Ve kitabın ilk cümlesiyle attığım adımın doğru bir eşiğe olduğunu çoktan anlamıştım: "Önemsemediğimiz için değil, fazla önemsediğimiz için erteleriz."
Nihan Kaya'nın farklı çalışan zihni, beni kıskacında kıvrandıran kendi zihnimin arka odalarına ışık tutmayı başardı. Bunu yapabilen bir kitabın yazarına ne mutlu.
Ertelemenin, temelde içimizdeki Anne-baba-çocuk üçgeninin köşelerinde oturan ve mutlak suretle dikkatle üzerine eğilmek gereken bir konu olduğunu, ertelemeye sebep olan nedenlerin iç ses haline dönüşmüş olan öğrenilmiş ve maalesef ezberlemiş dış sesler yüzünden olduğunu ve bunun neyse ki - kolay olmasa da- düzeltilebilir olduğunu açık bir şekilde ortaya koyuyor kitap. Referansları ve dayanakları oldukça kuvvetli ve insanı o dayanakların peşine düşmeye sevkediyor ister istemez. Kitabın kitaba kapı açması, yaratıcı okumanın en haz verici noktalarından biri.
Kendi hikayeme tuttuğu ışık beni harekete geçmeye yaklaştıracak seviyedeydi. Yaklaştığım yere doğru yürümeye devam etme arzusunu canlandırdığı için yazara hasseten teşekkür ederim.
Yaratma Cesareti isimli kitabı ile birlikte yapılacak bir okumanın çok verimli olacağını düşünüyorum.
Murat Durmaz Murat Durmaz’dan okuduğu ikinci kitap bu. Sürgün kitabını okuduğumda da anlamıştım yüreğiyle
