Yılmaz Erdoğan-Sevebilme İhtimali
"Sonra iniyordum otobüsten.
Çarşıdan bizim eve giden, ömrümün en uzun,
ömrümün en kısa, ömrümün en çocuk,
ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum.
Çünkü sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda..
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan.
ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam."
Erivan Radyosu...
İkiyüzelli kilometre öteden ‘Diyarbakır
Radyosu’nun bile çok zor şartlarda
dinlenebildiği o günün şartlarında, Erivan
radyosunun Kürtçe yayınlarına çok büyük bir
alaka gösteriliyordu. Radyosu olan evlerin
çoğunda Bağdat radyosunun Kürtçe bölümü ile birlikte en çok bu radyo dinleniyordu. Özellikle
akşam programlarında Kürtçe’nin usta dengbejleri sıra ile en meşhur ve en hazin
şarkılarını söylüyordu.
Mehmet Arif Cizrawî, Hasan Cizrawî, Ayşe
Şan, İsa Pervarî, Meryem Xan ve Kavus ağa gibi
sanatçılar arka arkaya şarkılarını söyledikçe, o
zamanlar hiç Türkçe bilmeyen annemin ve
askerde çok az Türkçe öğrenebilen babamın
hüzünlendiklerini ve gözlerinin yaşardıklarını
hatırlarım. Erivan radyosu Kürtçe şarkılardan
sonra komünizm propagandası yapınca biz
radyoyu kapatırdık. Babam, annem ve binlerce
insan için o sıralar önemli olan kendi
anadillerinden birkaç parça dinleyebilmekti.
Kürtçe dinlemenin yasak olduğu o devirlerde,
evimizin umumî bir cadde üzerinde olması
hasebiyle radyonun sesinin çok fazla yüksek
olmamasına da özellikle dikkat edilirdi.
O Çocuk
Bu ses de neyin nesi? Nereden geliyor ki?
Ah! İşte oradan, şu sokaklar ne kadar da dar ve biçimsiz, dön dön doğru yola çıkamıyorsun.
Bir çocuk var orada, neden bu saatte dışarıda oturuyor ki?
Yanına yaklaşayım biraz.
Ne kadar da bana benziyor, tıpkı beş yaşım...
Ama neden ağlıyor ki, kulaklarını elleriyle kapatmış, dizi üstünde hıçkıra
Karı ve koca bir akşam yemeklerini bitirdikten sonra, yorgun argın oturma odasına geçerler.
Kadın ilkokul öğretmenidir. Öğrencilerine verdiği ‘ne olmak istersiniz’ başlıklı kompozisyon ödevini notlandırmak için masaya geçer. Kocası da eline cep telefonunu alıp, koltuğuna yerleşir. Nihayet yorgun bir günün ardından dinlenebilecektir.
Kadın, tüm
"Annem olsun, babam olsun, ortadan üstün boylu poslu insanlardı.Nasıl oldu da, bir çocuk yorganından daha geniş görünmeyen şu birkaç karışlık toprak tabakasıyla örtündüler?"
Sayfa 156
"Beni kötü yetiştirdiler. Annem de, babam da bana gerekli eğitimi vermediler. Yaşamak için demek istiyorum. Bana yaşamasını öğretmediler. Daha doğrusu, bana her şeyin öğrenilerek yaşanılacağını öğrettiler. Yaşanırken öğrenileceğini öğretmediler."
Sayfa 611 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
