Okumak, Yazmak ve Düşünmek Üzerine - Kitap İncelemesi
‘’Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişemeyeceğinden korkuyorum. Kendi kendime karşı çok borçlandım. Kendime vadettiğim şeyleri yapmazsam utancımdan aynaya bakamayacağım.’’
Peyami Safa
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa ile sanki anlaşmış gibi 
Arthur Schopenhauer da tutmuş; zaten
1.2.3.4 KORKMUYORUM
.
" Ama babam hiç öpmezdi ki beni. "
Yıllar sonra bir arkadaşı, " Senin gözlerinde hiç silinmeyen garip bir hüzün var, " demişti. Oysa ki, görünen yasaklanmış, bastırılmış duyguların dışarıdan görünümüydü bence.
Titiz mi titiz bir anne, otoriter bir baba. İki ağabey ve kocaman bir yalnızlık. Himm bir de gözlüleri.
Okulların açılmasıyla kara listenin başına alınan " Oyuncaklar " . Toplanıp yüklüğe yatakların en üstüne konur ki kış boyunca ulaşılmasın. Sokağa çıkıp oynamak da yasak tabiki.
Bir tek Yusuf' un geldiği gün var. Onunla olduğunda mutlu olsa da, gelince anlıyor ki göz muayene günü geldi.
Yalnız büyüyen, kendisine hayali arkadaşlar edinen bir kız Zeynep. Fakat bu arkadaşlar bilinenlerden değil, kah eski oturduğu apartman kah bir ağaç ile konuşur senelerce. Ve tüm bu yalnızlığın yaratmış olduğu boşluğu, büyüdüğü zaman her salı günü oyuncak müzesine giderek doldurmaya çalışır Zeynep. Müzenin içerisini gezme cesaretini gösteremese de, kantininde oturmak ve sandalyeler ile konuşmak şimdilik yeterlidir ona...
Zeynep e duygulanacak, keşke hiçbir çocuk sevgisiz büyümese diyeceksiniz. Bazı satırlarda çocukluğunuza gidecek( ki ben bunu yaşadım! ), bazen de tebessüm edeceksiniz. Ama en önemlisi anne_babanın çocuklar üzerindeki tutumunun önemini ve sevginin ne derece önemli olduğunu anlayacak ve benim gibi yavrularınıza sarılma ihtiyacı hissedeceksiniz.
@librumkitap dan basılmış olan 
Ayşe Dündar kaleminden bu güzel kitabı keyifle okuyun.
beklentilerim çöp oldu
Merhaba arkadaşlar, kitaba güzel duygularla, önyargısız bir şekilde başlamıştım. İncelemelerine baktığımda genel olarak beğenilmiş, sonu eleştirilmişti. Ne yazık ki ben oraya kadar da gelemedim. Bana göre çok sıkıcı bir kitaptı. Kesinlikle akıcı olduğunu söyleyemem. Garip yerler vardı, gerçek mi rüya mı anlamadım. Kahramanımızın deliklerle alakalı garip bir takıntısı vardı. Bekledim acaba fantastik bir şey mi çıkacak diye ama o da olmadı. Bilmiyorum anlamam gereken bir şey vardı da ben mi göremedim; pek de zannetmiyorum böyle olduğunu. Büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Büyük ihtimalle artık yazarın farklı kitaplarını da okumam.
Herkese iyi okumalar... 
Hakan Bıçakcı 
Apartman Boşluğu
