Çünkü bir şeyler yapmak zorundayım, bir ses çıkarmak zorundayım, bağırmak, çığlık atmak, ağlamak, küfretmek, ulumak zorundayım; o yüzden gülüyorum. Bunlar duyguları boşaltmanın değişik yolları.
Sayfa 202 - AyrıntıKitabı okudu
"Ki hiçbir çığlık, tutulan sırların sessizliği kadar sağır edici değil..."
Sayfa 7 - Carpe diemKitabı okudu
Hiç düşündün mü, insanların bizi niçin evlerine alıp beslediklerini, mangal kıyısında kıvrılıp yatmamıza izin verdiklerini, kucaklarına alıp okşadıklarını, her birimize, birbirine çok benzese de birer ad verdiklerini? Çünkü bizler de onlar gibiyiz. Okşanmak, yanaşmak, sevilmek, yardım edilmek istiyoruz.
Sayfa 18 - Kedi ile FareKitabı okudu
Dallarımda yeşerecek bir günüm bile olmadı Sesi çıkacak, nemi bile olmadı çiçeklerin Yıldızlarla birlikte olgunlaşacak ekini bekleyen yok.
Çimenin ışıltısı yok taşlarda
Nerede evlerim, o bedenimdeki çığlık
Bütün hançerler bedenimde ve ben kışta saklı.
Ben mesela, sağır olsam şu an, hiçbir şey duymasam... Kör olsam, görmese hiçbir şey gözlerim... Ya da hemen şimdi dünya başıma yıkılsa büyük bir gümbürtüyle ve son duyduğum ses karanlık olsa, simsiyah bir yalnızlık olsa tek gördüğüm... Yine de sessizlik diyemem ben buna. İçimde çığlık çığlığa bağıran bu yürek varken sessizlik demem ben buna!
Sayfa 129Kitabı okudu
