“Dünyada birbirini tanımayan iki kişinin yüzlerinin bu kadar aptalca bir ifadeye büründüğü tek yer asansör olmalıdır.”
Sayfa 174Kitabı okuyor
Depodakiler liderlerini seçme hakkına sahip olacaklardı. Hatta belki de depo halkı demokrasiyi gerçek hayattakilerden çok daha fazla hak ediyordu. Ne de olsa depo gerçek bir kafesti ve o insanlar etraflarını sarmış duvarların sırtlarını yaslayacak kadar farkındaydı. Ama gerçek hayattakilerin hiçbir şeyden haberi yoktu! Özellikle de bir kafeste
Ne güzel özetlemişsin beni, nokta atışı.. sahte, yapay, çakma yürekler
Duracağı katı unuttu asansörüm, iki katın arasında sıkışan Hakan Günday'ın aksine, benim kurtuluşa açılacak kapım asansör boşluğunun zeminiydi. Her katta farklı bir aşkın entrikası dönerken yüzleşmekten korkmak değildi bu, yüzleşecek bir yürek bulamamamdandı.
Sayfa 43
Yaşlı adamlar, insanların kendilerinden konuşmalarını istemeleri için pusuda beklerler. Sonra bir şaft üzerinde hırıldayan paslı bir asansör gibi cır cır konuşurlar.
Sayfa 122 - E kitapKitabı okudu
o an nereye gidersem gideyim, nereye saklanırsam saklanayım, ne kadar yalnız kalırsam kalayım bu duygudan kurtulamayacağımı biliyordum. boş bir asansör, tek kişilik bir yatak ya da ıssız bir ada... fark etmeyecekti. nerede olursam olayım, kendimi bir fazlalık gibi hissedecektim.
