Unutmayın ki hisse senedi piyango bileti değildir. Bir şirkete ortak olmaktır.
Sayfa 204Kitabı okudu
Peki ya büyük mutluluk ikramiyesinin peşinden gidebilme güvencesi? Piyango bileti alma fırsatından başka bir şey değil. Biri milyonlar kazanır, orası kesin ama bedelini de şüphesiz milyonlar öder.
Sayfa 168Kitabı okudu
Ne yapsam? Banka mı soysam, Spor Toto mu oynasam, Milli Piyango bileti mi alsam? Ne yapsam da bir yerlerden para bulup yanına gelsem? Kapını çalsam. Kapıyı açsan. Dursam. Dursan. İçeri girsem. Kapıyı kapasan. Kapasan, kapasan, kapasan! Senden başka hiçbir şey göremez olsam. Şaşkın, anlamsız, kalakalsam öyle.
Yürüdüğüm yerlerde, girdiğim içki evlerinde sana rastlarsam yazacağım. Belki de rastlaştık şimdi. Uzun boylu bir gramofon görmüştüm mezat yerinde. Sabah. Geçerken seni düşünmüştüm. Gramofon? Sen? Tuhaf işte. Sonra mektubun çıkageldi. Zarfın üstündeki yazıdan önce, kalınlığından anladım senin olduğunu. Bir şeyler söylesene Alev! Hep söylesene… Ama
Ömründe piyango bileti almamış adama büyük ikramiye çıktığını hiç gördünüz mü? Demek o bile ufak bir gayret, küçük bir teşebbüs ister.
Bir hisseyi şirketin kazanç ve mal varlıklarına göre incelemek satın almayı düşündüğünüz bir bakkal dükkanını ya da bir iş hanını incelemekten farklı değildir. Unutmayın ki hisse senedi piyango bileti değildir. Bir şirkete ortak olmaktır.
İstemiyorum. Düzen bozmak, sonradan çıkan bir piyango bileti olmak, son dakika golü olmak istemiyorum.”
ÜNAL YALTIRIK
Diyarbakır'da İlkokul
8 yaşında herhalde Diyarbakır'a geliyorsunuz, 1940-41 arası... Kabaca 8-12 yaş arasında Diyarbakır'dasınız diyebilir miyiz?
Evet. İlkokula orada başladığım için o hesaba geliyor. 8 yaşında ilkokula Diyarbakır'da başladım.
Diyarbakır'daki evinizi hatırlıyor musunuz? Nasıl bir evdi?
Önceki gelişlerinin birinde Rojda'nın anlattığı bir hikâyeyi hatırlıyor Kerem. Çatışmalarda vurulan erlerin göğüs ceplerinden genellikle yavuklularının, anne-babalarının fotoğrafları çıkarmış, bu kez erlerden birinin cebinden milli piyango bileti çıkmış!
"O piyango bileti çok dokunmuştu bana, anlatan binbaşının karşısında gözyaşlarımı tutamamıştım," demişti Rojda. "Düşünsene daha yirmisinde bir genç, cebinde milli piyango bileti, kim bilir ne hayaller kuruyordu, askerlik sonrasının hangi ümidine yatırım diye bildi garibim cebindeki o çeyrek bileti... niye yaşıyoruz bunları, niye?" dedikten sonra her şey o gün olmuş gibi parmak uçlarıyla gözlerinin nemini almıştı.
Sayfa 203 - MetisKitabı okudu
