"Bob Dylan'ı biraz dinleyince hemen çıkarabiliyorum" dedi kadın. "Mızıkası Steeve Wonder'dan daha beceriksiz olduğu için mi?" Kadın yine güldü. Onu güldürmek keyifli oluyordu. Hala genç kadınları güldürebiliyordum demek ki. "Öyle değil de, sesi biraz farklı" dedi. "Sanki küçük bir çocuk pencerede durmuş, yağmura bakıyormuş gibi bir ses."
"Ben Village'da iken Bob Dylan da orada açlık çekiyordu. Bir kez görüştüm onunla, fakat ikimizin de kafası bir tondu... İkimizin de kafası iyiydi ve orada takılıp gülmüştük. Evet, gülmüştük sadece."
Sana öyle bir ezgi yazmak isterdim ki, tatlı kız,
Bildiğin o yararsız şeyin acısını dindirsin,
Seni rahatlatsın ve çıldırmaktan korusun.
*
Tüm ucubeler için...