Açık mavi renkli, uçsuz bucaksız denizin ortasında yüzen bir buz parçasına kaçar ve bütün hayatın boyunca karşılaşacağın yalnızlığın tamamını bir kerede ya şarsın. Çünkü suçluluk duygusunu öğrenmişsindir. Daha yaşını doldurmadan bunun ne kadar çabuk olabildiğini görmüşsündür; büyük ve güzel olan her şey küçük, minicik olur, bir zamanlar parlayan her şey şimdi lekelidir, güzel kokan her şey kokuşur, sağlam olan her şey binlerce parçaya bölünür, elde olan her şey yitirilir ve iyi olan her şey kötüdür artık. Güven duyamazsın. Hiçbir şeye ve hiç kimseye.
"Ayrıca insanları baştan aşağı eğitmeniz gerekir. Doğdukları andan itirbaren insanlara devamlı hayali düzenin ilkeleri hatırlatılmalıdır ve bu ilkeler her şeyi içermelidir. İlkeler peri masallarında, dramalarda, resimlerde, şarkılarda, görgü kurallarında, siyasi propagandada, mimaride, yemek tariflerinde ve modada var olmalıdır. Örneğin bugün insanlar eşitliğe inanıyorılar, bu yüzden de zamanında mavi yakalıların kıyafeti olan kot pantolonları zengin çocuklarının giymesi moda. Ortaçağ Avrupa'sında insanlar sınıf ayrımına inanırdı, bu yüzden de genç bir soylu erkek bir köylünün iş kıyafetini giymezdi. O zamanlar 'Beyefendi' veya 'Hanımefendi' diye hitap edilmek sadece asillere tanınmış bir ayrıcalıktı ve genellikle elde etmenin bedeli kanla ödenirdi. Bugün tüm resmi yazışmalar muhatap gözetmeksizin bu şekilde başlıyor."
Kolektif Kitap, İnceleme, Türkçesi: Ertuğrul GençKitabı okuyor
“İnsanların yüzlerini kolayca görebiliriz ama yürekleri gizlidir.”
Sayfa 35Kitabı okudu
Tülün ardında görünüyordu Ay..
Masal anlattı bana bir dolunay gecesinde,
uyumadık sabahlara kadar…
Merhaba güvercin sevdalısı, Dolunay masalcısı!
-Benimki en zararsızı. Kitapsever, tutkun. Kitapları seçip alırlar ama kafalarına koydukları kitaba sahip olmak için her fedakârlığa katlanırlar. Sahip oldukları kitaplardan başkalarına övgüyle bahsetmekten hoşlanırlar.
-Ne güzel... Kim bilir ne çok kitabınız vardır. -Bir zamanlar vardı.
-Sonra...
-Eşim istemedi. Haklı kadın. Neredeyse kitaplarla yatar kalkar olmuştum. Tıbbiyeyi bile zor bitirdim. Evin her yanı kitap. Raflar tavana kadar. Odalar, köşeler, sedir altları, yani nasıl desem. Kadın haklı.
Sayfa 92Kitabı okudu
Dünyaya dair
Bir otel odası kadar bana aitsin
Bir mağara gibi hiç kimseye
Herkese bir deniz gibi
Biliyorum sadece bir emanetsin.
Bir şarkı gibisin dünya!
Çoğu zaman hüzün makamında
Coşkulu bazan da
Kimi zaman bir öğle vakti gibi
Sıkıntılı ve sabit
Geçen zamanlar bitmeyen bir beste
Tarih bir nakarat sanki.
Ben herhangi bir savaşta herhangi bir asker
olsam da herhangi bir asker
Benim de payıma düştü
Biraz mavi biraz ümit.
Güneş bir kez daha batarken sulara
Bıkmadan bir kez daha
Biriken kızıllıkta biraz da
Benim kanımdan katkı var.
Sayfa 85 - 3. Baskı; İstanbul, 2008Kitabı okudu
Sorgulamalarım ve varoluş sancılarım yaklaşık iki yılımı aldı. Ilk zamanlar kimseye anlatamadım bile, çünkü sorgulamak günahtı. Kuran'ın ilk cümlesi "OKU" diye başlarken kim bize sorgulamayı yasaklamıştı?
Oysa kendileri de bir zamanlar çocuktu...
Koltuk altları ile kalçalarının kokusu hoş bir misk otu kokusu gibi birbirine karışırdı; kaçamak bakışları, gevşek dudakları, ince kara boyunlarının üzerinde başlarının çıtkırıldım dönüşleriyle tıpkı dişi geyiklere benzerlerdi. Gülüşleri sesten çok, dokunma etkisi yaratırdı.
Büyümüşlerdi daha sonra. Yaşam sürecine arka kapıdan usul usul giriyorlar, ortama uyum sağlıyorlardı. Dünyada herkes onlara buyruk verme durumundaydı.
Sayfa 130Kitabı okudu
