« Hâlid Ziyâ'nın dili demek, Servet-i Fünûn nesrinin dili demektir. Bu nesrin yabancı kelime ve tamlamalarla yüklü, tam bir Osmanlıca olduğu muhakkaktır. Üslûbu ise, Türk romanında ilk defa Namık Kemâl ile başlayan sanatkârâne üslûbun en koyusudur. Hayâl sanatlarıyla dolu olan bu üslûbu sağlamak için yazarın sürekli bir çaba sarf ettiği görülüyor. Mai ve Siyah'ta gelişen üslûp, Aşk- ı Memnû'da en ileri şeklini verir.»