Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
SAKIZ SARDUNYA-ELİF ŞAFAK
Elif Şafak ilk kez çocuklar için yazdı. Onun masalının adı, “Sakız Sardunya”… İstanbul’un sakin bir mahallesinde yaşayan güzel, akıllı, meraklı, her şeyi öğrenmeye hevesli bir kızın hikayesi aslında. Dünya atlasına bakıp hayallere dalmaya bayılıyor. Tek kusuru ismini hiç sevmemesi, bu sebeple çoğu zaman hayatı kendine zehir ediyor.
“E, n’olmuş, bundan bir masal çıkmaz ki” diyebilirsiniz. Hiç de öyle değil işte. Küçük kahramanımız bir gün okulun kütüphanesinde beklemediği bir sürprizle karşılaşıyor. Rafların arasında o güne dek görmediği türden bir küre duruyor ve sanki onu özel bir yere davet edercesine ışıl ışıl parlıyor. Daha da güzeli, kız bu kürenin, onu bulan kişiyi unutulmayacak bir yolculuğa çıkarabilecek sihir gücüne sahip olduğunu öğreniyor.
Of, keşke bizim evdeki kütüphanenin rafları arasında da böyle bir küre olsa, ben de o küçük kız gibi EFHİMA’ya, yani Efsaneler, Hikâyeler, Masallar Ülkesi’ne gitsem ve harikulade maceralar yaşasam. Ve şu sıkıcı hayat hiç değilse bir süreliğine rengarenk bir peri masalına dönüşse…
Elif Şafak “Sakız Sardunya”da dostluğu, paylaşmayı, hayal gücünü, kitap ve doğa sevgisini ele alıyor. İsmi gibi çok tatlı bir kitap bu; okuyunuz, okutunuz.
Gülenay Börekçi
152 syf.
8/10 puan verdi
Mustafa Kutlu, Türk hikayeciliğinin özel isimlerinden birisi. Benim onun kitaplarıyla tanışıklığım üniversite yıllarıma dayanır. Ya Tahammül Ya Sefer ve ardından Yoksulluk İçimizde… O zamanlar az yazardı. 2000 yılında çıkan Uzun Hikaye’yle birlikte bir geleneği de başlatmıştı ve her sene bir kitabı çıkar olmuştu. Güzel hikayelerdi; Kutlu’nun
216 syf.
9/10 puan verdi
Bazı kitaplar vardır sizi geçmişe götürür, dudağınızda hüzünle karışık bir tebessüm oluşturur. İşte bu kitap tamda öyle. Çoğumuzun küçükken Türkçe dersinde okuduğu bazen anlayamadığı bazende unutamadığı hikayeler, metinler vardır o metinleri bir daha okumaya ne dersiniz? Okula giderken küçüktünüz şimdi büyüdünüz, belki bu sefer size daha iyi gelebilir.
Bilindik hikayelere kendi seslerini katarak yazan insanları severim. Hani hepimizin bir ucundan tuttuğu ve hayatının bir döneminde bir parçasını dahi olsa yaşamış olduğu hikayeler vardır ya... İşte onlar biraz daha özeldir benim için. Sanki içimizde biriktirdiklerimizi, kimseye söyleyemediklerimizi, buhranlarımızı, hayal kırıklıklarımızı, hüzünlerimizi, tadı kaçmış sevinçlerimizi bir çift göz uzaktan izlemiş ve kelimelere dökmüş gibi hissettiren kitapları daha bir severim...
Ve sen kuş olur gidersin de öyle kitaplardan biriydi. Okuduğum ilk Tarık Tufan kitabı olmasına rağmen çok tanıtık geldi satırlar. İlkti ama son olmayacak inşaAllah...
Günlerdir okumuyordum. Bugün okumak istedim. Çehov okumak istedim; çünkü muhakkak komik, hatta gülünç karakterleri olan öyküleri olacaktı, bu karakterler lekesiz, pak bir pencereden akseder gibi görünecekti, onlar muhakkak beni tebessüm etmeye belki gülmeye zorlayacaktı, böylece günlerin sıkıntısı geçecekti bir nebze. Böyle düşünüyordum. Böyle de
Art arda Tomris Uyar okumak bende yazarın kendisine karşı bir tür ısınma başlattı. Fakat ne yazık ki Gecegezen Kızlar okuduğum diğer iki eserine nazaran sönük kaldı. Bu eserdeki hikayeler genellikle belirsizlikler ile dolu ama bu, hikayelere sempati duymanızı engellemiyor. Kimi zaman öyle olur değil mi? Belirsizlikler varken bile birşeylere sempati duymayı başarırız. Sokakta birini görürsünüz mesela iyi bir davranışta bulunduğu için bir sempati duyarsınız. O kişiyi hayatınızda bir daha görmeyecek olmanız veya ismini bilmemeniz birşey değiştirmez değil mi, o sempatiyi azaltmaz? Ama gelip geçici bir yakınlıktır bu da zaten. Ertesi gün unutursunuz bile. İşte bu eser de bu şekilde; karakterlerin ismini, olayların geçtiği yerleri bilmiyorsunuz ama içiniz ısınıyor hikayeye, "dur devamını da okuyayım" diyorsunuz. Fakat fazlaca bir etki bırakmayan hikayeler vardı bu eserde. Bu yüzden "anlık" bir eser olmuş Gecegezen Kızlar. Ama hikayeler kötü mü o kadar? Kötü denemez ama diğer öykülerinin yanında bu eserdeki öyküleri başta söylediğim gibi sönük kalmış. Yine de okumaya değer. Eğer Tomris Uyar okumaya başlayacaksanız Yaza Yolculuk'tan başlayın derim. En etkili hikayeler, okuduğum üç eseri arasında onda. Bu aralar Tomris Uyar ile canınızı sıkmış olabilirim ama mazur görün, inceleme yapmadan edemedim..
Stefan Zweig'ın okuduğum ikinci kitabı. Daha önce satrancı okumuştum. Güçlü bir öykü diye düşünmüştüm. Etkileyici.
Bu kitap , mürebbiye , bir kaç öyküden oluşuyor. Yine güçlü kalem , güçlü duygular , akılda kalıcı hikayeler.
İkinci öyküsünü beğendim , söylemeliyim. Bilemiyorum. İyi bir öyküyü bir kaç cümleyle etkileyici kılmayı başarmış. Yaşlı adamın ,bundan bir novella çıkmaz mı , sorusuna , hikayedeki anlatıcının verdiği cevap ve yaşlı adamın duygularını ele verdiği başka bir cevapla hikaye bambaşka bir derinliğe girmiş oldu. Roller bir anda tersine döndü. İşte Stefan Zweig bu.
Ama bu kitaptaki geç ödenen borç adlı öykü kalbime dokundu. Beni insanların içinde , güpegündüz ağlattı. Mükemmeldi. Duyguları çok güzel vermiş be . Her bakış , her çaresiz susuş öyle gerçek , öyle çarpıcı ki. Biliyorum ki bu hikaye yıllarca benimle yaşayacak , kafamın içinde dönüp duracak.
115 syf.
8/10 puan verdi
Tanışma kitabım olan Adımlar alışık olmadığım bir tarzda anlatıma sahip olmasına rağmen, Jerzy Kosinski etkilendiğim ve diğer kitaplarını da okuma isteği ile dolup taştığım yazarlar listesinde yerini almıştır. Hayırlı olsun :)
Adımlar kitabında anlattığı hikayeler yer yer kafamı duvarlara vurma isteği uyandırdı. Sarsıcıydı.
Kitap, ilgi uyandırıcı bir anlatıma sahip bir hikaye ile başlıyor. Sonrasında bir çok farklı hikayenin rüzgarında savrulduğumu hissettim. Geçişler o kadar keskin ki bir önceki hikayenin sarsıntısı henüz devam ederken bir baktım başka bir hikayenin içindeyim çoktan. Bu hikayeler arasına kitabın başındaki hikaye kahramanlarının (bir çift) sizi derin düşüncelere sevk edeceği diyaloglar serpiştirilmiş. Tasvirlerindeki olağanüstülük üzerimdeki etkiyi bu denli arttırdı sanırım. Biraz argo bir deyimle aşmış bir yazar olduğunu düşünüyorum. Hikayeler çoğunlukla cinsellik ve vahşet içeriyor. “Neden okudum ki bunu” dersiniz ya bazen heh işte öyle hikayeler bunlar. Ama bu, hikayenin kötü olmasından kaynaklı çıkan bir ses değil, var olan kötülüklere gözünüzü kapatıp görmemezlikten gelmeyi tercihinizden kaynaklanan bir ses.
Ayrıca, yazarın çok ilginç bir hayat hikayesi de var. En diplerden en yükseklere çıkmış, “yeter bu kadar, bana müsaade” deyip çekip gitmiş.
Diyet, hayatın gerçeklerini yüzümüze çarpan bir hikaye. Aslında tamamıyla üzerinde oynanmadan her çevrede bulunan insanları her ne kadar hikayeleştirerek anlatsa da varlığını öyle ya da böyle belli ettiriyor. Bazı hikayeler vardır, bittiğinde gülümsersiniz ve masal gibi kalır, bazı hikayeler de adeta nasihat niteliğindedir. İşte bu hikaye kesinlikle nasihat ve ders çıkarılması gerekenlerden bir tanesidir.
