NAR AĞACI - Nazan BEKİROĞLU
"Sen öyle çağırmasan ben böyle gelmezdim."
Mürekkebin sihriyle var olan, her cümlesinde dilin saklı hazinelerinin en göz alıcı parçalarını bize sunan #nazanbekiroğlu ile bu yolculuğa çıkmak, onun bir fotoğraftan; donuk, siyah-beyaz, eski, kalabalık bir fotoğraftan yola çıkarak anlattığı bu yolculukta okuyucu olarak yer almak gönlümde çok derin bir yer etti diyebilirim.
Anladım ki şehirlerin de bir ruhu varmış. Asırlarca, insanlarca, tarihlerce birikimi varmış. Kitapları okurken yaşamayı seven bir okur olarak hayatımda hiç görmediğim Trabzon ve Tebriz' de yıllarca seyahat ettim sanki. Bütün o mekânları Setterhan' la gezip bütün o acıları Zehra ile çektim.
Hiç bitmesin istediğim, okurken hıçkırığımı zor bastırdığım, okulda ders aralarında hatta çocuklar etkinliğini yaparken dahi elimden bırakamadığım, Tebriz' de dokunan eşsiz kilimler gibi ilmek ilmek içime dokunan, Anadolu'nun bağrındaki yakın tarih hançerini yüreğime saplayan muhteşem bir yapıt
Kitabın konusunun yanında dili o kadar zarif ki her bir satırı en derininizde hissedebiliyor, yazarın dile olan hükmüne hayran kalıyorsunuz. Benim için vazgeçilemeyecekler listesinin üst sırasında yerini alan #narağacı tekrar okunacağı güne kadar kitaplıkta dinlenmeye çekildi.
İyi ki iyi kitaplar var
Biz? 
1984? 
Cesur Yeni Dünya ? 
Fahrenheit 451 ? Peki ya Thomas More’un Ütopyası? Bence o da sayılır çünkü bütün ütopyalar bir gün distopya olmaya mahkumdur.Dolayısıyla ütopya diye bir şey yoktur yani sadece distopya vardır. Kallokain de az önce yukarıda bahsettiğim örneklerin tam da arasında bulunması gereken, yazarımızın
