Anladınız mı beni? Çarmıhtakine karşı Dionyos...
Son sözle başlamak istedim bu seferki yoruma. Nietzsche bu kitabı 3 farklı içerikle yazmış. İlkinde kendisini anlatıyor; Önsözde, 'Neden Böyle Bilgeyim' , 'Niçin Böyle Akıllıyım' ve 'Niçin Böyle İyi Kitaplar Yazıyorum' başlıkları altında kendini kendi bakış açısından, kendi görüşleriyle açıklamış. Kendisinin ne şekilde düşünebildiğini ve insanın düşünmek için neler yapması gerektiğini anlatmış. Dediğine göre bize kendimiz olmayı öğretiyor. Anlattıkları başka pek kimsenin diline almayı bırakın, zihninin kenarından dahi geçiremeyeceği şeyler.
İkinci içerikte yazdığı diğer kitapların ne olduğundan ve ne anlatmak istediğinden bahsediyor, çoğu kişinin yanlış yorumladığını ve ileride de yanlış yorumlanması, başka taraflara çekilmemesi için açıklıyor onları beklemeden. Bu kısımlardan anladığımız kadarıyla Almanları sevmiyormuş. Ancak tanıştığı, yakın bulduğu tek istisna Alman olan Wagner'ı ve yaptığı müzikleri çokça övüyor. Almanları ve Almanlara dair olan her şeyi sevmediği gibi Hristiyanlığı da sevmiyor, hatta nefret ediyor bunlardan. Hristiyan olan Almanların, Nietzsche'nin gözündeki halini siz düşünün. Bu bölümde anlattığı kitapları sırasıyla: 
Tragedyanın Doğuşu , Çağdışı Yazılar, 
İnsanca, Pek İnsanca , 
Tan Kızıllığı , 
Şen Bilim , 
İşte Böyle Dedi Zerdüşt , 
İyinin ve Kötünün Ötesinde , Geleneğin Soykütüğü ve 
Putların Alacakaranlığında .
Son kısımdaki 2 başlık, birer konu üzerinde yazdığı denemler ve düşüncelerden ibaret. Oldukça ağır olduğunu düşünmeme rağmen okurken çok sevk aldığım bir kitap. 
Ecco Homo: İnsan Nasıl Kendisi Olur