Mafalda’nın hikayesini bir günde okudum, bitirdim. Ağacına tünemek isteyen küçük prenses, Mafalda, arkadaşı Estella, ne güzel kitaptın...
Mafaldanın bir hastalığı var, 6ay içinde gözleri görme yetisini tamamen kaybedecek. Dokturu bunu 10 yaşındaki Mafalda’ya şöyle anlatıyor. “Bazıları gözlerinin ışığını yaşlıyken kaybeder, bazılarıda henüz gençken.”
Mafalda küçücük yüreğine ve hayatına çok güzel dersler sığdırıyor. Duygu yüklüydü, çaresizlik başroldeydi. Çözümü olmayan şeylerden hep korkmuşumdur. Mafalda, bunu yaşadı kabullendi. Ancak pes etmedi. Bir listesi vardı, gözleri gidince kaybedecekleri şeyler listesi sanırım beni en çok üzen “yıldızları saymak” üzerine siyah koyu bir çizgi. Umudun azaldığı noktada yani gözleri karanlığa kavuştuğunda yeni bir liste yapmaya başladı, “gözleri yokken yapabildikleri”, çok sevdiği kiraz ağacının kokusunu kaç adım uzaktan alabildiği gibi... bir çocuğun gözlerinden hayatı okumayı seviyorsanız bakabilirsiniz.
Oz Büyücüsü' nü okumaya nail oldum.
Daha önce 
Adam Fawer' in yine aynı kurgu üzerine kendine özgü geliştirmeler yaptığı, Empati ve Olasılıksız' ın tutkun okurlarının büyük kısmının pek anlayamadığı 
Oz eserini okumuştum. Bazen kitapları hangi sırayla okumam gerektiğini biliyorum ancak uygulama noktasında sıkıntılar yaşayabiliyorum.
Bu
