Salâh Birsel okuduğum her seferinde aynı şeyi söylüyorum, biliyorum.Yine söyleyeceğim, Salâh Birsel’i okurken bilginiz, ilginiz genişliyor.Yeni bir dünyanın kapıları açılıyor size.Her denemeden sonra bir şeyleri araştırırken buluyorsunuz kendinizi.
Salâh Birsel’in Plutarkhos tutkusu, Plutarkhos’un yazdığı biyografilere taşıdı beni.
Charlie Parker uykusu kaçtığında metroya binermiş.Cortazar “Takipçi” öyküsünü Charlie Parker’a adamış.Okunmalı.
İstanbul’un sinemaları, Melek ( sonradan Emek olacak) İpek, Lale, Yıldız...
Samim Kocagöz, Sait Faik, Cavit Yamaç, Sabahattin Kudret, Salâh Birsel’in sinema çıkışı uğradıkları,
Orhan Veli’nin
“Canan ki Balıkpazarı’na gelmez
Degustasyon’a hiç gelmez” dediği Degustasyon ve Nektar, Cumhuriyet...
Beşir Fuad’ın “ Ameliyatımı icra ettim, hiçbir ağrı duymadım.Kan aktıkça biraz sızlıyor.Kanım akarken baldızım aşağıya indi.Yazı yazıyorum kapıyı kapadım diyerek geriye savdım.Bereket versin içeri girmedi.Bundan tatlı bir ölüm tasavvur edemiyorum.Kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım.Baygınlık gelmeye başladı.” şeklinde adım adım intiharını anlatması ilgimi çekti.
Salâh Birsel okumak çok zenginleştirici.
Sabahattin Ali’nin yazdığı mektuplardan değil, Sabahattin Ali’ye yazılan mektuplardan oluşuyor.
Tabii bu durumda, “…mektuplaşmalarını okuyoruz,” demek yanlış olur.
Kitap, 1922-1948 yılları arasında ki -
Nazım Hikmet Ran , Esat Adil Müstecaplıoğlu, Mehmet Ali Aybar, Mehmet Ali Cimcoz, 
Aziz Nesin , Melahat Togar (Melahat Kemal), Ayşe Sıtkı İlhan,
