Hayatımda okuduğum en güzel kitaplardan. Vali'nin, kaymakamın, Kemaliye halkının olağanüstü çabasıyla yapılmaya çalışılan köprü yani Umut Köprüsü. Vali'nin gecesini gündüzüne katıp yıllarca bu köprü için verdiği emek paha biçilemez. Öte yandan köprünün olmayışından dolayı halkın çok çile çekmesi, bebeklerin öksüz kalması, doktorların yetişememesi gibi durumlar çok üzücü. maalesef.
Kitapta yer yer Kemaliye halkının şivesine yer verilmiş ve bu da kitabın ne kadar doğal bir dille yazıldığına işaret ediyor. Ve samimiyet içeriyor bence. Bayram, köprü olmadığı için doğumda karısını kaybetti ve bu yüzden köprünün yapılmasında çok büyük katkısı var. Başka çocuklar öksüz kalmasın diye dişini tırnağına takıp yardımını her daim gösteren bir karakter. Yıllar sonra mühendislerin de yardımıyla binbir zorluğa rağmen köprüyü yapıyorlar. Kitap bittiğinde etkisinden hala kurtulamadım, o kadar güzeldi ki. En çok etkilendiğim bölüm ise, Elmas adında bir kadın var ve Mevlut diye birini seviyor fakat ailesi istemiyor. Elmas ise Mevlut'le kaçıp evleniyor ve bir çocuğu oluyor, o sıralarda ise Bayram karısını doğumdayken kaybettiği için Öksüz'e süt annesi arıyor ve yolları Elmas'la kesişiyor, Elmas hiçbir şey istemeden Öksüz'e de annelik yapıyor. Bu bölüm o kadar etkileyiciydi ki herkesin okumasını tavsiye ediyorum. Ayrıca Ayşe Kulin'in de kalemine, emeğine sağlık. 
Ayşe Kulin
