Hepimizin içinden bazı zamanlar yaşadıklarımızdan,çevremizden uzaklaşmak,kimsenin bizi tanımadığı yerlere gitmek,bilmediğimiz diyarları dolaşmak isteği,böylece kendimizi,benliğimizi bulmak ümidi geçer.
Cemil Bey'de arkadaşı Süreyya ile bu hayalleri kurar.Fakat gitmemesi için ilk önce babası durur önünde,hakkını helal etmeyeceğini söyleyerek.Sonra kendisi, annesi için gitmek istemez.Babasının,annesini daha çok hırpalayacağını düşünür çünkü.Sevdiği kızla evlenince de,artık bu isteğinden ve hayalinden vazgeçer.Fakat aslında vazgeçmediğini,içinde bir yerlerde bu hayallerinin hâlâ ilk günkü gibi durduğunu farkedince,eşine zarar vermeye başlar.
Eşi bir hastalık sebebiyle ebedî aleme intikal edince de kendisiyle olan savaşı başlar.
Kitap aslında Cemil Bey ve oğlu Tuğrul'un yaşadığı tek bir geceyi anlatıyor.Fakat öyle bir gece ki kolay kolay herkesin yaşamayacağı,senelerdir aradığı benliğini bulduğu bir gece.
Yaşanmışlıklar ve şu anda yaşananlar arasında ilerleyen kitap,güzel bir üslupla kurgulanmış.
Neden insanlar hareketlerini tasvip etmedikleri büyüklerine dönüşürler?Ya da sevdiğini iddia ettiği bir insana nasıl zarar verebilirler?Yaptıklarımızın pişmanlığını yaşamak için sevdiklerimizi kayıp mı etmemiz gerekir?Neden yaşarlarken kıymetlerini bilmeyiz?
Aklımda binlerce soru işaretiyle kapattım kitabın kapağını.Sorularıma cevap bulabilir miyim bilmiyorum.Ama şikayet ettiğim bu durumları yaşamamayı ümid ediyorum.
Lev Nikolayeviç Gumilev emmim "Bir halkın tarihini biraz da onların düşmanlarının yazdıklarına bakarak okumak
