Yaşıyor musunuz, yoksa şahidi misiniz hayatın?
“Neresi olduğunu bilmediğim bir yerim sızlıyor,” der 
Nermin Yıldırım 
Dokunmadan isimli romanında. Eseri okuduktan sonra dimağımda bıraktığı hissiyatı mümkünü yok tarif edemezdim aklımda bu cümle olmasa. “Ne var ki insan ölürken en çok hayallere geç kalıyordu.” Ve bu geç kalmışlığın acısı başka hiçbir şeyle kıyaslanmıyordu.
Mücellâ,
Kendi hayatının
Karanlık persona, içedönük karakter ve gölgesinde bir dahi
Düşüncenin akışını bozan cümle kullanmadan, nasıl inceleyeceğimi kara kara düşündüğüm bir hikaye kitabı:
Korkuyu Beklerken
Oğuz Atay’ın ilk ve tek öykü kitabı olan bu kitabı, üyesi olduğum https://1000kitap.com/bidunyakitapgrubu okuma listesinde görünce “ben bunu pas geçerim herhalde” demiştim. Kendisinden haberdardım, aylardır da kitaplığımda durur; arada toz
