DİKKAT!!!
>>>SPOİLER<<<<
19.00'da bitirdiğim, beni tam tamına 3 kez ağlatan, bu kitabı nasıl anlatmalıyım bilmiyorum. Kafamda bin tane güzel şey var bunları nasıl dökmeliyim kelimelere?
>İNCELEMEYE BAŞLIYORUM<
Emir ve Hasan aynı evde büyüyen biri hizmetkarın (Hasan) diğeri de Ağa'nın oğlu (Emir) iki çocuk. Emir,babasının ondan beklediğinin aksine, okumayı seven, çok arkadaşı olmayan, kavga ve dövüşten uzak kalan bir çocuk. Emir babasından istediği ilgiyi göremiyor ve sürekli kendini babasına kanıtlamak istiyor. Hasan ve Emir'in çocuklukları birbirleriyle oynayarak geçiyor. Her yıl düzenlenen uçurtma yarışında da Emir babasına kendini kanıtlayabilmek umuduyla katılıyor. Hasan Emir'in düşürdüğü uçurtmayı yakalamak için uğraşırken tecavüze uğruyor. Emir de sadece izliyor...
Okurken Emir'den o kadar nefret ettim ki bu da o anlardan biriydi. Bundan sonra Emir'in yaptıkları ve yaşadıkları olacak...
Evet daha fazla anlatmayayım.Okuduğum en muhteşem kitaplardan biriydi.Başlarda okurken iki çocuğun dostluğu, yaşadıkları falanı filanı diye okurken bir de bakmışsınız artık herkesi yakından tanıyorsunuz.Okurken yazarın sizi oradan oraya sürüklemesine artık o kadar çok alışıyorsunuz ki yolculuğa hazır biri gibi elinizde valizinizle bekliyorsunuz...Savaşı bile hissediyorsunuz bu kitapta. Aslında bunu Khaled Hosseini'nin her kitabında hissediyorsunuz. Kitapta anlam veremediğim şey şuydu Amerika'yı neden bu kadar överek, abartarak anlatıyor bu adam? Ona sizin de anlam veremeyeceğinizi düşünüyorum. Umarım sizler de seversiniz. Huzurlu okumalar...
Cengiz Aytmatov yazıyorsa bu elbette mümkün. Matematik Bilimi’nin yapamadığını sihirli bir dokunuşla ‘’Edebiyat’’ yapar. Edebiyat, tam da bu noktada