Acı çek. Öl. Fakat İnsan olmak gerektiğini unutma.
Hayatın aralıksız ve acımasız bir kavga olduğunu anlıyordu. İnsan adına layık olmak için durmadan, görünmeyen düşman ordularıyla, doğanın öldürücü kuvvetleriyle ve insanı haince kirletip yok eden karanlık düşüncelerle boğuşmak gerektiğini anlıyordu. Az kalsın tuzağa düşecekti. Anlıyordu ki mutluluk da sevgi de bir anlık bir aldanıştan başka bir şey değildi ve insanı yumuşatıp onu yolundan döndürmekten başka sonucu yoktu bunların. Şimdi on beş yaşındaki bu küçük dindar içinde Tanrı'nın sesini duyuyordu: "Yürü, daima yürü, durup dinlenmeden yürü."
"Ama nereye gideceğim Tanrım? Ne yaparsam yapayım, nereye gidersem gideyim, işin sonu hep oraya varacak, değil mi?"
"Ölüme layık olanlar ölsün. Acı çekmesi gerekenler çeksin! Mutluluk için yaşanmaz. Benim Yasamı yerine getirmek için yaşamalısınız. Acı çek. Öl. Fakat İnsan olmak gerektiğini unutma."
Jean-Christophe 1
Ah görünmeyen düşman! Sen karşımdaki orduda olacaktın da, yarın ben sana gösterecektim.
Sayfa 274 - iletişim yayınlarıKitabı okudu
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
