Onlar kim
Benim onlarda aradığım sensin
Ne kadar unutulmuş kadar
En görünmeyen yönleri dışlarıymış onların
Ben sana kadar uzatıyorum kendimi
Seni geçiyorum senden geçiyorum
Bir öte yaşamaya gidiyorum yarışırcana
Senden sonra biraz doğa olarak
Ben sana kadar uzatıyorum kendimi
Güzel bir betimleme.
[Maçka taraflarında bir apartmanın büyük salonu. Karşıda ve orta yerde, bir buçuk metre genişliğinde, kapısız bir geçit. Bu geçit, salonun yarısı büyüklüğünde, son nısfa isabet eden bir iç odaya açılır. Salonun ortasından, iç odanın yalnız sağ köşesi görünür. Bu köşede, kenarları yastıklarla çevrili bir divan, divanın önünde, duvara bitişik bir tabure. Taburede bir abajur. Salonun sağ duvarının ortasında bir kapı. Kapının bir adım ilerisinde, sağ duvara muvâzi bir kanape; kanapenin sağ yanı bir paravanaya dayalı. Salonun cephe- sinde ve sağ köşeye yakın bir yerde antreye açılan ve paravananın arkasında kaldığı için görünmeyen bir kapı vardır. Her tarafa serpilmiş koltuklar, iskemleler, sigara masaları vesaire. Salonun sol duvarı ortasında, kocaman bir endam aynası.]
Sayfa 53Kitabı okuyor
-Acımak... Ben insan ruhlarındaki derinliğin ancak onunla ölçülebileceğine kaniyim. Evet, dibi görünmeyen kuyulara atılan taş nasıl çıkardığı sesle onların derinliğini gösterirse başkalarının elemi de bizim yüreklerimize düştüğü zaman çıkardığı sesle bize kendimizi, insanlığımızın derecesini öğretir...
"Duvarlarının görünmeyen bölümleri, görünenlere oranla daha iyi yıkanmış, daha iyi boyanmış bu beyaz, temiz ve gözalıcı evde mutlu bir ölümlü oturuyordu."
Sayfa 38Kitabı okuyor
"Bir o elleri bomboş kalmış ve farkına bile varmadan her yıl gücünün kuvvetinin bir kısmı gözle görünmeyen bir menfezden çıkıp gitmişti. Birkaç mutsuz hatıra, bir iki rezillik ve boşuna çırpınmadan başka bir şey kalmamıştı geriye. Sadece kendi leşini o delikten bu deliğe sürüklemişti ve şimdi daha güzel günler beklentisinde değildi. "
Yaralarımız ışığın girdiği yerdir... der Mevlana
Sayfa 37
Aşk bazen de fedakarlık değil midir? O mutlu olsun diye kendini harap etmek değil midir aşk?
Sayfa 34
Ama geçmişimizi olduğu gibi bugüne taşırsak bugünü ve geleceği yaşama şansımız kalır mı?
“Onca yıl boyunca çevremde görünmeyen ancak oldukça hissedilir biçimde daralan öyle bir çember vardı ki bir yerlerde hakkında başka bir karar verildigini kabul etmem güç olmuştu, geçidin önünde hep kapalı durumda tutulan bariyer kalkıyor, son zamanlara kadar çalmayı bile cesaret edemediğimiz kapı kendiliğinden açılıyordu, artık istediğim zaman içeri girebilecektim.
