Gazze'de KATLİAM var!
Hüzün yokuş yukarı değildir, lal etmez nefes nefese kalanı, konuşturur aksine insanı.
Dert ağlatmaz, söyletir hatta derdin büyüklüğü nispetinde inletir cihan'ı, üretir, diretir, devirir, sevindirir.
Hüzün aldırır ise kalemi eline kişiyi yazar yapar, bazısını ressam. Ama daha çok vicdanı iktidar yapar hüzün.Kalbi gündeme getirir. İnsani
Hassas, hayalperest, şiir seven her genç kız gibi ben de dünyada en büyük saadetin yalnız sevmek ve sevilmekte olduğuna inanırım.
Sayfa 6 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Ruh hep başka şeyleri diler ve ister!
Ve hayalperest boş yere, külleri karıştırır gibi eski hayallerini karıştırır,o küllerde bir kıvılcım olsun bulmaya çabalar; onu üflemek,soğuyan kalbini canlanan ateşle ısıtmak ve ondaki daha önceden tatlı tatlı gelmiş,ruhu huzursuz etmiş, kanı kaynatmış, gözlerden yaşlar akıtmış ve kendisini görkemli bir şekilde kandırmış olan şeyi tekrar diriltmek için!
Sayfa 56 - Can YayınlarıKitabı okudu
Neriman düşündü ve bir anda Şarklıların kedileri ve Garplıların köpekleri niçin bu kadar sevdiğini anladı. Hırıstiyan evlerinde köpek ve Müslüman evlerinde kedi bolluğu şundandı: Şarklılar kediye, Garplılar köpeğe benziyorlar! Kedi yer, içer, uyur, doğurur; hayatı hep minder üstünde ve rüya içinde geçer; gözleri bazı uyanıkken bile rüya görüyormuş gibidir; lâpacı, tembel ve hayalperest mahlûk, çalışmayı sevmez. Köpek diri, çevik, atılgandır. İşe yarar; birçok işlere yarar. Uyurken bile uyanıktır. En küçük sesleri bile duyar, sıçrar, bağırır.
Sayfa 46Kitabı okuyor
Katılır mısınız?
Hayalperest olmayın. Hep sükut-ı hayale uğrarsınız. Ayağınız yer tutmaz. Gerçeklerden kaçar kaçar hayallerinize sığınır, hayal kurduğunuz sürece de doyar, tatmin olur ama başarmanız gereken küçük işleri bile altedemezsiniz.
Beyan Yayınları
Beyaz Geceler, 
Fyodor Dostoyevski 'nin 1848 yılında yazdığı bir aşk hikayesidir. Kitapta karşılıksız aşk ve koşulsuz sevgi başarılı bir şekilde hissettiriliyor...
Kahraman anlatıcı bakış açısı ile, hikayenin ana kahramanı gözünden takip ettiğimiz bu hikayede 26 yaşında bir hayalperest insanlardan çok gezdiği sokaklarda evlerle konuşması ve nesneleri kişiselleştirmesi anlatılıyor. Kahramanımıza pembe ev renginin sarıya boyanmasının huzursuzluğunu ve mutsuzluğunu dile getiriyor. Bir diğer konuştuğu evde yanmaktan nasıl kurtulduğunu anlatıyor... Kahramanımız kendini de şöyle tanımlıyor:Duvara yapışmış sümüklü böcek.
Hikayenin sonunun iyi bitmemesi biraz üzdü. Başta beyaz olan gecelerin siyaha ve griye evrilmesi; hayatımıza bakışımızda, gördüğümüz her şeyde psikolojik halimizin nasıl etkili olduğunun göstergesi ...
Kitap oldukça keyifli ve sürükleyici... Keyifli okumalar dilerim...
