Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Beşir Ayvazoğlu, üniversite yıllarında hocamızın isteği üzerine Güller Kitabı'nı okuyarak tanıştığım yazar. Çok beğenmiştim Güller Kitabı'nı. Tabi herkese hitap edecek bir yazar değildir diye düşünüyorum çünkü kalemini sevebilmek ve algılayabilmek için biraz edebiyat ile iç içe olunması gerektiğine inanıyorum. Başka kitaplarını da aldım okumak için ancak hep kitaplığımda sıralarını bekliyorlardı ki tesadüfi olarak okulda Kuğunun Son Şarkısı kitabı önüme gelince daha fazla bekleme, bir kitap daha oku Beşir Ayvazoğlu'dan dedim kendime. Beğeneceğime şüphem yoktu çünkü ki öyle de oldu. İyi ki okudum, dedim. Kitapta yaşadığı döneme damgasını vurmuş dört isim; Şeyh Galip, Hattat Mustafa Râkım, Dede Efendi ve Hâlet Efendi anlatılıyor. Şair Seyh Galip için ayrılan kısım daha fazla ve dört isim de bizim hiç bilmediğimiz yönleriyle anlatılmış. Kimisi kısacık hayatlarına oldukça büyük başarılar sığdırmış kimisi de dünyada kapladığı ufacık benliğiyle yeri yerinden oynatmış. Kitap edebi bir içerik ve edebi bir dile sahip o yüzden herkes çok beğenerek okuyacaktır ya da sevecektir diyemem. Daha çok edebiyat özellikle de eski edebiyatseverlerin hoşuna gidecek bir içeriğe sahip. Biraz tabiî Osmanlı Türkçesine de hakim olunursa daha net anlaşılacaktır. Velhasılıkelam eğer edebiyat bağlamında güzel bir kalem, dolu bir içerik okuyayım diyorsanız Beşir Ayvazoğlu ile hangi kitabı olursa olsun tanışmanızı tavsiye ederim.
Bütün hayatı boyunca sınıfsal dürtülerle kibirli şekilde insanlardan izole duygusuz soğuk şekilde yaşayan bir adam bir gün at yarışı için girdiği elit bir kalabalıkta bir kadından etkilenir, sonra evli olduğunu fark eder ve kocasına yakıştıramaz ve adama gıcıklık olsun diye oynadığı yarış fişlerinden birine el koyar çaktırmadan. Para kazanır ama
Antinous Fedakarlığı
Her sayfası için tekrar okunması gereken bir kitap. Antik yunan efsanelerinden olan Antinous ve Hadrianusun aşkından etkilenip yazıldığını düşündüğüm, ömrüm boyu tekrar tekrar okumaktan bıkmayacağım tek roman. Tıpkı yazarının yazdığı tek roman olması gibi. Dorianın boğmaya çalıştığı dürtülerin gün gün onu zehirlemesi gibi, yazarda bizi sayfa sayfa zehirliyor. 280 sayfanın her tanesini yüzümüze çarpa çarpa anlatıyor. İnsanoğlunun kendini ne kadar ciddiye aldığını, ateş bile yakamadığımız mağaralarımızda ufacık gülümseyebilsek tarihimizin nasıl değişebileceğini, yabaniliğimizi, karşı koyamadığımız egoistliğimizi ve en büyük korkumuz olan yaşlanma sürecimizi. Dorian biziz aslında. Mağarada ateş yakamazken kendini ciddiye alan adam da Dorian, herkes ona aşıkken o ise aşkın ona hissettirdiği egoya aşık olan da Dorian. Bu kitap içimizdeki insani en büyük korkuların ve zaafların kısacık bir özeti aslında. Okuduktan sonra asla aynı insan olamayacağınız nadir bir kitap. Tıpkı bana sırf bu kitaba bu incelemeyi yazdırmak için buralara kadar getirmesi gibi. Kitaplardaki her altını çizdiğim cümleyi kendime saklamak isterken sadece bu kitapla ilgili son nefesime kadar konuşmak istiyorum. Belki de bu yabani hayatımın en doğru hareketi ergenliğimde okuyabilmek bu kitabı. Çünkü bu sayede her yaş aldığımda tekrar dönüp, okuyup hayatımın neresinde olduğumu görebiliyorum bu kitap sayesinde. Neden mi? Çünkü Dorian benim. Dorian sensin. Dorian biziz.
Bir hayalperestin hatıralarından....
Yalnızlığı üzerinden atmaya çalışan bir düşsever ile beraber hayalperestliğin, romantikliğin, melankolikliğin ve yalnızlığın uç noktalarında dolaştık ve yalnızken arkadaş, arkadaşken dost, dostken aşık olduk.. sonrasında ise yolumuz, hikayenin başında yine yalnız olmasına rağmen gördüğü binaların bile türlü renklerle gülüştüğü bir tasvirden boyaları yer yer dökülmüş, yaşlı ve izbe görünümlü bir manzaraya dönen düş kırıklığı ile dolu yalnızlığa varıyor... Ama buna rağmen yaşadığı o 4 gecenin hatırına "Ah Tanrım.. Ne uzun bir zaman dilimidir insan ömründe bir an mutluluk.. Sırf bunun için bile bir ömür yaşamaya değmez mi?" diyerek anın değerine, aşkın yaşanmışlığına bir minnet gösteriyor... Hikayemiz İki ana karakterli, iki mekanlı, aşka, sıcak ve gerçekçi bir bakış.. 73 sayfa.. kısacık.. Ama içi psikolojik betimlemeler, normalde dillendirmediğimiz iç seslerimizle dopdolu... "Neden ilişkilerimizde her şeyi apaçık söyleyemediğimizi, neden bazı duygularımızı gölgelediğimizi, neden maskelerimiz olduğunu sorgulayarak 80 yıl öncesinden adeta günümüz sahte ilişkilerine bir gönderme yapıyor... Ve son not... Evet hayalperest olalım ama hayallerimiz, yıklıldığı vakit altında kalınmayacak hayaller olsun.. iyi okumalar... Yarınlarınız umut dolu olsun... sevgiyle kalın...
LEGEND
Merhabalaar tekrardan
Şu an bu kitap hakkında düşüncelerimi en sade biçimde ifade etmek istiyorum ama 3. Kitabı henüz yeni okumaya başladığım halde(100 küsür sayfadayım şu an) seride en beğendiğim kitap sanırım bu olucak gibi geliyor. Gerçekten kitabı kısacık sürede bitirdim ve o kadar akıcı bi kitaptı ki..
burası minicik spoiye giriyo tam
Cennet buldum:
Bu kitabı okurken bir an şaşırdım acaba Kur’an -ı kerimin bir bölümünü mu okuyorum diye. Ölüm doğum doğa ruh kader. Doğanın bütünü işlemiş bunun merkezine de insanı almıştır Marcus farklı bir şekilde anlatsada amaçları insan ve ölüm doğa olduğu kesindir. Çok etkiliyeci ve sorgulatacı bir düşünce barındırıyor hakikaten tam da dediği gibi
Eğitim
Hayata 10-0 yenik başlamak nedir bunun hikayesini okuduk. Sapkın zihniyetlerine kılıf arayan insanlar bu tarikat ve din kisvesi altında her türlü zorbalığı yapabiliyor. İşin kötüsü bu insanların başına gelen felaketlerde kendilerine göre yontuluyor. Adam yüzünden kız neredeyse ölecek ama Rab’den geldi diyor. En ufacık pişmanlık,üzüntü veya yanlışı
255 syf.
10/10 puan verdi
EsSelâmu aleyküm ve rahmetu’llâhi ve berekâtûhû..
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
Abdullah Galib Bergusi, yoldaki mühendis kitabında diyor ki ;
“ Eli kalem tutan bu davayı yazsın. Hitabeti güçlü olan bu davayı konuşsun. Herkes bir şey yapsın ama sakın sessiz kalmasın. Çünkü sessizlik öldürür.”
Bu güzel kitapta da eli kalem
Kısacık bir konuşmamızda Ş.C. demişti ki "Aytmatov güzel de, çok üzücü oluyor ya. O kadar üzülmemize gerek var mı abi? Zaten hayatımız da öyle bir şey..." Evet Aytmatov'un kitapları hüzün dolu oluyor ama ben hüznün dünya üzerindeki en güçlü duygu olduğuna inanırım. Tek başına yaşam, hüznün ortaya çıkması için yeterlidir. Aytmatov da
Sadece birkaç dakika içinde, hayatımız hiç beklemediğimiz bir noktaya ulaşabilir. Kısacık bir zaman dilimi, koca bir ömrü etkileyebilir. Ufacık bir an yeter tüm dengeleri bozmak için.
Hiç beklemediği birinin kalbini ona açmasıyla, bu anlardan birine yakalanan Defne'nin hayatı, tahmin edemeyeceği bir yönde ilerlemeye başlar. Mantığı, kalbinin sesini bastırmak istercesine bağırırken, Defne'nin hayatı içinden çıkılmaz bir labirente dönüşür.
Öte yandan Çağatay tarafından hayatı kurtarılan Su, Fatih'i aklından çıkaramayan Elif, Sıla ile benzer yönleri olduğunu fark eden Bora ve İrem'i her geçen gün biraz daha keşfeden Arda için de yaşanılanlar hiç kolay değildir.
Hayatları beklemedikleri bir yönde gelişen bu insanların tek sığınağı, yüreklerindeki eksikliği bir yapbozun parçası misali dolduran dostlarıdır.
