-Yok Mu Dersin- Şiiri (H.Şaban Korkmaz)
İnsanlarla kainatı
Bir yay ile ok mu dersin?
Şu gördüğün mevcudatı
Bir yaradan yok mu dersin?
Akciğerle karaciğer
Hazineye bil ki değer
Sahipliymiş her şey meğer
Sayfa 75 - Ay YayınlarıKitabı okuyor
Mevlana Celaleddin Rumi
Göz gamın ne olduğunu bilseydi,
gökyüzü bu ayrılığı çekseydi,
padişah bu acıyı duysaydı;
göz gece demez, gündüz demez ağlardı,
gökler yıldızlarla, güneşle, ayla
gece demez, gündüz demez ağlardı.
padişah bakardı ününe,
tacına, tahtına, tolgasına, kemerine,
Hayran hayran acıyor
Gençliğime, halime
Şu mavi gök, mavi deniz, uçan kuş
Şekersiz iki çay, bozkır, gün batımı, ümitli akşamlar ve bir kitapta okuduğum şu cümle;
‘Uçan balonu tutmak değil uçan balonu elinden bırakmak eğlenceli . Ama bir anlık dalgınlıkla ipini elinden kaçırmak değil . Elini en yukarı kaldırıp parmaklarını bir anda açıp bırakmak'
Ne demiş Tabduk Emre?
Uyanma vakti geldiyse bir uyandıran olur elbet. Kimine Hızır, kimine uçan kuş, kimine biten ot, kimine açan çiçek, kimine akan su, kimine dilsiz taş...
"İnsanoğlu güzelliğe böylesine hayran kalabiliyorlar, bu savaş ne,bu birbirlerini yeme, aşağılama, bu akan suya,uçan kuşa, yaprağın üstüne konmuş kelebeğe düşmanlık niye?"
Sayfa 107Kitabı okudu
Hayatı belli şartlar altında yaşamaya buyur ediliriz. Hayat boyu böyledir bu. Doğduğumuz andan ölümümüze değin hep bu şartlar topluluğu bir şartlar topluluğu ile çevrelenmişizdir.
Kimimizin babası sert, kimimizin ki fazla yumuşak, kimimizin annesi ilgisiz, kimimizin ki ise insanı boğacak kadar ilgilidir. İçinde yaşatıldığımız şartlar ilk olarak
Desen ki
Anlat hele, ömründen geçip de giden, yitip de uçan 27 yılı...
Ne kaldı geriye ?
Geçmeyen, yitmeyen, bitmeyen, uçup da gitmeyen ne bulabildin ? diye.
--
Hüsn-ü zan 'dan başkası değildir diyeceğim.
Onca firkat, hasret, acı, gözyaşı, keder, heder, yokluk, yoksulluk, yoksunluk ile birlikte
Onca vuslat,
=1MAYIS EMEK DESTANI=
Haydi işçi emektar
Omuzlansın pankartlar
Şölenlere davet var
Halaya dursun kollar
Bugün dilanlardayız.
Caddeler arşın arşın
Şenlensin pazar çarşın
Başmızın üstünde hızla uçan kırlangıçlar kül rengi gökyüzünü parçalara ayırıyorlardı.
"Ne kadar da neşeliler" diye mırıldandım biraz da şu kasvetten kurtulalım diye. "Ne güzel şarkı söylüyorlar."
Başını yukarıya çevirdi Evgenia.
"Şarkı söylemiyorlar Nevzat." Gözleri uçan o güzelim kuşlara takılmıştı. "Ölen arkadaşlarının yasını tutuyorlar." Başını indirdi, kederle gözlerimde durdu. "Sevinç çığlıkları değil bunlar, acı dolu haykırışlar. Biliyorsun kırlangıçlar göçmen kuşlardır. Çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerce kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan kırlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar, acıyla, öfkeyle böyle çığlıklar atarlarmış."
Sayfa 315
"Çünkü seni kendimden de sakınmak istiyorum.
İlk kez böylesine aşık olduğumu bilir misin?
Dua gibi huzursun kalbime ama
Ya imtihanımsan?
Bir insan hem huzurlu hissettirip hem nasıl can yakabilir?
Sadece bir gün olurda karşılaşırsak diye
Umut ediyorum, gözlerime baktığında, göz bebeklerinin büyüdüğünü görmek istiyorum.
Sırf şu Umut ve zamana tutunuyorum.
Uçan kuştan medet umduğumu bilir misin? Sana bu kadar sevgi ve sinir doluyken
Bir bakışın ile yerle bir olduğumu bilir misin?
Ey yarim ben denizdim sen çimen
Hayatında oldu mu hiç seni benim kadar
Çok seven..?
Dualarıma emanetsin
Ama kapasam gözlerimi
'Gel' desem çabucak gelir misin?
Gelsen toplasan beni,
Görsen hissetsen sevgimi
İmtihanım yerine kabul olan duam olsan..🤲🏻
Ben gözlerinde kaybolsam, kendimi bulsam..
Herkes ten tene olmayı aşk sanarken
Benim yan yana olduğumuzda kalbimin atışlarını görsen
İşte o zaman da beni yok sayabilir misin?"🌸
İnsan kaybedince değerini anladığı onca şeyden sonra, belki de en son hatıra düşeniydi hayatı. Ah hayat, diyordu içinden, tahayyül ediyordu. Kaygısız uçan kuşlar, masmavi gökyüzü ve ümitsiz sabahlar belki. Sebebini arayan nice sorular ve masum çocuklar, hayatın tasviri. Bir ihtiyarın bel ağrısı veya bir kadının kuruyan gözyaşları. Sonra çıkmazlar, o girift rahnedâr. Ne çok manası vardı şu hayatın, kıymeti anlaşılmayan.
Sayfa 79 - Timaş
Mutluluk Endüstrisi
Bir danışanım geçenlerde: "Mutsuzum hocam, ama neden mutsuz olduğumu bilmiyorum," dedi. Anlattığına göre eşi ile kronik problemleri de yoktu ama yine anlattığına göre eşi ile de mutsuzdu. Bana anlatabileceği; "Ya biliyor musun bana şundan oldu!" diyeceği hiçbir seyi yoktu, ama yine de huzursuz olduğundan bahsetti.Birçok başka