- Bence insan kendinden ibarettir.Biz insan deyince çevresi olmadan dımdızlak ortada kalan biri zannediyoruz,hâlbuki hayat bazen bir başınalıktır.Çevresi ise bu bir başınalığın yargıçlar topluluğudur.
Sayfa 259Kitabı okudu
Türk Edebiyatında İlk: Matem
İnsan konuşur. İnanırsın. Sonra bir soğuk Araf Umutsuz bir sarkaç Işıksız gölgesiz Bir yürek kanı Tenden ruha Ruhtan tene Gider gelir Gider gelir.
Utangaçlık nedir? Utangaçlık neden kötü.
[Cemre Demirelin yorumu üzerine!]
1-Başkası için varlık olma durumu.
İnsan doğası gereği başkasını kafasında kurgular.
(Buna ön yargı demek yerine ön izlenim diyelim çünkü yargılamak olumsuz bir anlam katıyor.)
Bu yüzden bireylerde başkaları tarafından kötü algılara maruz kalmamak için yaptığı şeylere ve gösterdiği davranışlara dikkat eder.
Bu
Bırakmanın bedeli ömür boyu araf olur.
The price of quitting is a lifetime of purgatory.
İnsan, ruhu kuvvetle kendine bağlayan bir şey duydu veya gördü mü, vakit geçer de farkında bile olmaz.
Sayfa 30Kitabı okuyor
BİLEN YÖNETİR
Batı bildi ve yönetti. Şimdi sıra...?
- Orta Çağ dönemi ''Canterbury Hikayeleri'nde'' ki İngiliz edebiyatının ana damarlarından biridir. Eserde Hipokrat ve Galen'in yanında sıkı durun, İbn-i Sina, er- Razi, el- Kahhal ve İbn-i Rüşd'e yer alıyor. Chaucer, İbn-i Sina'yı Hipokrat'ın yanına
Gün gelir yaşadığını bile hissedemez insan ama ölümden korkmaya devam eder,bundan daha kötü bir araf yoktur.
"Yürümeni yavaşlatacak kadar neden onlarla meşgul oluyorsun?" dedi üstadım. "Burada fısıldanan sözlerden sana ne? Sen peşimden gelmeye bak, bırak onları, ne derlerse desinler! Fırtınalar karşısında tepesi asla eğilmeyen sağlam bir kule gibi metin ol, çünkü bir kimse ki bir düşüncesi varken kafasının içinde bir başka düşünce belirmiştir, bu düşüncelerden biri ötekinin gücünü azalttığı için, o kimse daima hedefinden uzaklaşır."
Sayfa 38Kitabı okudu
Araf Cennet hurileri için Cehennem,
Cehennemlikler için ise Cennettir.
Biri sevgilisini göğsüne sarmış,
Diğeri gözlerini kapıya dikmiş,
İkisi arasında oysa ne uçurumlar var.
Sayfa 244 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
Umut
“Her insan bir ada” diyordu Çanlar Kimin İçin Çalıyor adlı romanında Ernest Hemingway.
Hep önemli bir sembol oldu zaten ada insanlık hallerini anlatmak için sinemada da edebiyatta da.
Tıpkı Güney Kore Sineması’nın nadide örneklerinden “Kim’in Adası” filminde olduğu gibi.
Modern dünyanın parçalanmış ve kaotik dünyasından bir kaçış noktası,
Tam şuramda. Bir kan pıhtısı. Ayrılınca oluyor. Kavuşunca oluyor.
Hevesle gidiyorum. İkinci cümlede bir boğuntu. Utanarak kalkıyorum. Ruhumda soğumuş bir zaman. Etimde bir pişmanlık. Şimdisiz öncesiz sonrasız. Yaşamak desem değil. Ölmek desem değil. Bir Araf. Tam şuramda...
Herkes herkesi biliyor. Herkes dünyayı biliyor. Ben anlamıyorum.
