TÜRKİSTAN-BERLİN HATTI VE ÖTESİ
Ne ümitlerle, ne hayallerle gelmiştik Hepsi bir illüzyon veya ütopya miydi? Biz Türkistan ihtilalcileri neredeyiz ve ne yapıyoruz?
Öğrenci, Ahmet Naim. 1929
1920'li yıllar Türkistan'daki Sovyet hâkimiyetinin giderek pekiştiği yıllardır. ilk dönemlerde Sovyet yönetimi, devam eden iç savaşın oluşturduğu
Sayfa -1
Uğur Mumcu
Cumhuriyeti, özgürlüğü, hukukun üstünlüğünü savunan, ve bu bağlamda ilkelerinden asla taviz vermeden, cesurca, düşüncelerini keskin kalemiyle satırlara yansıtan, onurlu, cesur gazeteci, üstat Uğur Mumcu. Uğurlar olsun...🙏🌹
"Ben Atatürkçüyüm.... Ben, Cumhuriyetçiyim... Ben lâikim... Ben antiemperyalistim... Ben tam bağımsız Türkiye'den
Arap bir şâir, Türk olan padişah için çok güzel Arapça bir şiir yazar ve padişahın huzuruna çıkmak ister. Arapça bilmeyen padişah, şâir in iste ğini kabul ederek onu huzuruna alır. Şâir, divanda şiirini okumaya başla yınca, padişah aferin denilecek yerde başını sallıyor, hayret gösterilecek yerde hayret ediyor, şâirin tevazu gösterdiği yerde de iltifat ediyordu. Padi şahın şiirin uygun bölümlerinde başını sallaması, onun Arapça bildiği izlenimini veriyordu. Orada bulunanlar: "Padişah bunca zaman zarfında bizden Arapça bildiğini gizledi. Şayet şu ana kadar ona Arapça kötü söz söylediysek vay halimize!" dediler.
Divandakiler toplanarak padişahın çok sevdiği bir kölesine hediyeler ve rerek padişahın Arapça bilip bilmediğini öğrenmesini rica ettiler. Şayet bilmiyorsa niçin münasip yerlerde başını sallıyordu? Bu, onun kerametin den miydi? Yoksa ona ilham mı gelmişti?
Bir gün köle, padişahla avda iken bunu öğrenme firsatını buldu ve pa dişaha, Arapça bilip bilmediğini sordu. O da: "Vallahi ben Arapça bilmem, yalnız şâirin bu şiiri yazmadaki maksadını bildiğim için başımı sallayıp iltifat ediyordum. Anlaşılıyor ki bu adamın maksadı beni övmekti ve o şiir buna vasıta olmuştu. O maksat olmasaydı, bu şiir söylenmiş olmazdı." dedi. Tanrı'yı arayan herkesin yollan, halleri, sözleri ve hareketleri görünüşte başka başka ve çeşitli ise de maksat bakımından hepsi de bir şeyin yani Al lah'ı aramanın, onu dilemenin peşindedir. Binaenaleyh maksada bakılacak olursa, ikilik kalmaz. İkilik, teferruattadır. Esas ise birdir."
“Bir Arap şair şöyle demiş,
Savaşta yenilen halkına,
Ağlamayın, ağlamayın, acınız azalır!”
Sayfa 28Kitabı okudu
Fosiller İyonyalılar tarafından M.Ö. altıncı yüzyılda biliniyordu, M.Ö. üçüncü yüzyılda İskenderiye'de Eratosthenes ve diğerleri tarafından konuşuluyordu, bu tartışmalar Strabon'un Coğrafyası (M.Ö. ?20-10) adlı kitapta özetlenmişti. Latin şair Ovid fosillerden haberdardı, ama na- sıl yapıları olduğunu bilmiyordu. Yaratıcı gücün kabataslak ilk çalışmaları olarak yorumlamıştı. Arap yazarlar onuncu yüzyılda fosillerden bahsetmişlerdi. On altıncı yüzyılın başlarında yaşamış olan Leonardo Da Vinci (1452-1519), fosillerin asıl önemini kavrayan ilk Avrupalılardan biriydi ve dünya tarihinin uzun zaman boyunca ihmal edilmiş bu ilk sayfaları ciddiye alınıp deşifre edilmeye başlayalı henüz 150 yıl olmuştur.
İşte onlar öldü ben ise varım. Ama ben de ebediyen yaşayamam Çünkü zaman bir kararda
durmuyor ki!
Arap şair Bid b. El-Abras
Sinbad'ı Sevmek
bir halk kahramanı değilsin, bir öğrenci lideri
değilsin bilginlerin övüncü ve şairler prensi
olmadın yedi deniz boyunca gezsen de
balıkbilimde ve coğrafyada ileri
kahramanca değil arap kılıcın belki çapkınca
biçerken bir su canavarını verevine
ne gözü yaşlı kadınlar terk ettin limanlarda
ne de bir münazara bıraktın ilm-i burhan üstüne geride
baharat kokuları alsa da dinleyenler seni
bir edip değildin anarken Seylan’ı, Serendib’i
sakalından hiç kan damladı hiç gülyağı
gelsin diye beklemedi orduların zarif yelkenli geminini
neyi aradın kim bilebilir gençliğine ziynet
hangi çağrıyı gövertti içinde kısa olgunluk çağın
yüzeyseldi duyuşun, anılarla baş edişin
yüce bir sebep aramadım yine de seni sevmeye
Ey Kudüs!
Mısırlı bir hafız ikindi namazı sonrası aşır okuyor. Mescid-i Aksa'ya bir huşu çökmüş. Mescidin içinde Evliya Çelebi'nin izinde tekrar turluyoruz. Bir daha görmek kısmet olur mu bilememenin hüznüyle her bir taşıyla vedalaşıyorum. Geniş avlusu üzerinden son bir kez bakarak selamlıyorum. Hoşçakal Ey Kudüs! Hoşçakal Adına Yapılan Tüm Savaşlara Rağmen Barış Şehri! Hoşça kal İlk Kıblemiz Mescid-i Aksa!, Hoşça kal Mirac'in Ev sahibi! Biz Seni Gaflet Gös- terip Unutsak da Sen Bizi Unutma! Bir Rahmet İndir Yeniden Seni Seven Tüm Çocuklarına!
Kudüs'e yazılmış en güzel Arap şiirlerinden biri olan Suriyeli şair, Nizar Kabbanî'nin "Ey Kudüs" şiiri ile yolculuğumu tamamlıyorum.
Ey Kudüs!
Ağladım gözyaşlarım tükeninceye,
Namaz kıldım mumlar eriyinceye, Rüküda kaldım yorgun düşünceye dek
Muhammed'i aradım ve İsa'yı sende
Ey Kudüs! Ey peygamberler kokusu
Ey yerin göklere en yakın avlusu
Ey Kudüs, ey şehrim!
Ey Kudüs, ey sevgilim!
Yarın, yarın çiçeklenecek limon ağaçları, Ferahlık verecek sümbüller, yeşillikler ve zeytin ağaçları. Gözler yine gülecek tertemiz göklere, Geri dönen göçen güvercinlere, Ve oyunlarına dönen çocuklara.
Senin çiçekli tepelerinde yeniden buluşacak babalar ve oğullar Ey ülkem, Ey esenlik ve zeytin ülkesi!
Sayfa 149Kitabı okudu
"Sen kimsin peki,doğuştan bulduğun kimliğe ne kattın? Hadisi şerife göre Arap'ın Arap olmayana üstünlüğü takva iledir çocuğum, hiç düşündün mü nasıl kazanılır takva?"
Sayfa 480 - İz YayıncılıkKitabı okudu
