Kaçış, yorgunluktan ve çaresizlikten ileri gelir ki bir noktada herkesin hakkı olabilir. Yenilenmek, güç toplamak, tazelenmek için uzaklaşmak, dinlenmek, huzura çekilmek, tembellik hakkını kullanmak elbette ki yersiz değildir. Çünkü kaçış da geçici olmak zorundadır. Kaçış da bir amaca hizmet etmek zorundadır.
Ancak sonsuz bir kaçış yaşamın doğal akışına terstir. Yaşam bir kaçış değil, arayıştır.
Sayfa 42
Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi?
Sayfa 102Kitabı okuyor
Hayatın tamamı bir arayıştır. Aydınlanmış insanlar oyunun bütün amacının tüm hayatını gerçekten kim olduğunu ve hayat amacının ne olduğunu ortaya çıkarmak için geçirmek olduğunu bilirler. Hedefin tamamı bunu keşfederek özünü ortaya çıkarmaktır.
Sayfa 140Kitabı okuyor
Hakikat olmadan kişi kim ya da ne olduğunu nasıl keşfedebilir?
~~~
“Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi?.."
~~~
"Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi? Kimilerine göre benim felsefî çalışmalarım kaygan bir zemine oturtulmuş. Görüşlerimde sürekli kaymalar oluyormuş. Ama kaya gibi sağlam bir sözüm var: Neysen o ol. Hakikat olmadan kişi kim ya da ne olduğunu nasıl keşfedebilir?"
Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati icin çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi?
“Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır!
Din bu uzun çaba ve bu kaygılı arayıştır: Gerçek düzenden, şeylerin yoksulluğundan kopmak ve tanrısal düzene teslim olmak söz konusudur daima; insanın yararlandığı hayvan ya da bitki (ancak insan için değerliymişler, kendileri için bir hiçmişler gibi) mahrem dünyanın hakikatine teslim edilmiştir; buradan kutsal bir ilişkiye geçer ve böylelikle içsel özgürlüğe emanet edilir.
Sayfa 77Kitabı okudu
Dış dünya, insana başkaları gibi kitle insanı olmanın, onlar gibi tek boyutlu yaşamasının öğretildiği, içselleştirildiği yerlerdir. Burası büyük kent ya da küçük köy olabilir. Sonuç fark etmez. Buna karşın, iç-dünya bunun tersi bir arayıştır. İnsanın dış dünyaya karşı kendi özgün, bireysel yaşamöyküsünü oluşturabileceği, özelliklerini geliştirebileceği -hiç olmazsa düşleyebileceği- bir yerdir...
Ömür boyu sürecek bir arayıştır çünkü zihin bahçelerimize her gün bakmamız gerekir. Tıpkı çocuklar gibi, onlar da tek başlarına idare edemezler.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır!
“Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi? Kimilerine göre benim felsefi çalışmalarım kaygan bir zemine oturtulmuş. Görüşlerimde sürekli kaymalar oluyormuş. Ama kaya gibi sağlam bir sözüm var: Neysen o ol. Hakikat olmadan kişi kim ya da ne olduğunu nasıl keşfedebilir?”
"Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi?"
Ayrıntı