Aman allahım diyorum
Rune ve poppy beni o kadar ağlattınız o kadar üzdünüz ki ağlamaktan içim dışıma çıktı kitap bitti bir süre duvarı izledim kendime gelemedim
Rune ve poppy rune norveçten abd’ye geldiği gün beri 5 yaşında tanışıp önce arkadaş olmuş sonra arkadaştan daha fazlası olduklarını fark etmişlerdir 10 yılı birlikte geçirdikten sonra 15 yaşında rune norveç’e geri dönmek zorunda kalmış ve neredeyse 2 yıl gelmemiştir poppy ile 2 yıl içerisinde sürekli görüşüp konuşurlarken poppy bir anda iletişimi kopartmıştır rune poppy’e kızarken geri döndüğünde omu bekleyen gerçek bambaşkadır bir de öpücük kavanozu var büyükkeannesinden poppy’e kalan ve öpücüklerle dolması gereken olaylar olaylar
Gerçekten uzun zamandır bir kitaba bu kadar ağlamamıştım cidden abartılıyor sanıyordun ama yanılmışım onlar öpücükle kavanozu doldururken benim de gözyaşlarım doldurdu kavanozu umarım hepiniz bu kitapla tanışırsınız poppy ve rune’un bize anlatacak ve öğretecek çok şeyi var 
Bin Öpücük 
Tillie Cole
Sevgiler efendim 🩷
Bağırmayan Çocuğunuz Olsun İstiyorsanız
Derdini rahatlıkla anlatabileceği kadar dostu olun;
Güven içinde sığınabileceği bir liman olun;
‘Hadi gel beraber yağmurda yürüyüp ıslanalım’ diyecek kadar arkadaş olun;
‘Bu sana zarar verir, sınır koymamız gerek’ diyecek kadar ebeveyn olun;
‘Uff yine mi sayfalarca ödev, çok yoruluyor olmalısın’ diyecek kadar anlayışlı olun;
‘Hadi kuzum, yaparsın sen bu işi’ diyecek kadar destek olun;
Yapamadığında sokulup anlayabileceği omuz olun;
‘Sen okuldayken sevdiğin kekten yaptım’ diyecek kadar düşünceli olun;
Ağladığında, tutturduğunda, inat ettiğinde sabırlı olun;
Dizindeki yarayı şefkatle öpecek kadar merhametli olun;
Evladınızın varlığından mutlu olun;
Ve ‘iyi ki varsın yavrum’ diyecek kadar şükran dolun.
Çünkü çocuk sabır gerektiren bir ‘zahmet’ değil, yüreğimize şükür sağanakları yağdıran bir ‘nimet’tir.
Çocuğu olan, çocuk düşünen mutlaka okuması gereken bir kitab. O kadar güzel anlatılmış ki herkese tavsiye ederim. İyiki kitaplar var.
Bağırmayan Çocuklar 
Hatice Kübra Tongar
Sonunda oturup hıçkıra hıçkıra ağladığım o kitap;henüz 6 yaşında iken her yaramazlığı büyük dayaklarla sonuçlanan zeze sonunda kendini anlayabilen bir arkadaş bulur "portuga"
Portugayı kendi babası gibi görür onun için artık başka hiçbirşeyin önemi yoktur portuga, ve şeker portakalı fidanı. insan neyi çok severse kaybedermiş derler ya işte öyle zeze portugayı herkesten herşeyden çok sever ve onu kaybeder ... 
José Mauro de Vasconcelos
