Böyle, bu uçsuz bucaksız dünyada bir başınaydı. Eskiden olsa bundan kendine bir ağlama payı çıkarmayı becerebilirdi. Şimdi onu da yapamıyordu. Ağlayabilmek, kederlenebilmek için de galiba bir parça gençlik gerekiyordu.
" Şimdi ben neyim ? Koca bir hiç! Yarın ne olabilirim ? Küllerimden doğup her şeye yeniden başlayabilirim! Hepten mahvolup bitmeden içimdeki insana ulaşabilirim!"