Günde kaç defa "Padişahım çok yaşa!" diye barbar bağırdığımız devrin Padişahı Sultan Abdülhamid II. gözümüzden yavaş yavaş düşüyordu. Tıbbiye’deki genç ve aydın hürriyet taraftarlarının sürgünlere gönderilip ocaklarına incir dikildiğini duydukça âdeta feveran ediyorduk. Bir gün bizim de başımıza böyle bir şey gelebilirdi. Devlet idaresinin iyi işlemediğini, suistimallerin alıp yürüdüğünü, memurların ve subayların maaşlarını alamadıklarını, buna mukabil saraya mensup sırmalı hafiyelerle tevabilerine maaşlarından başka keseler dolusu altın verildiğini haber aldıkça, Sultan Hamid’e esasen pek de kuvvetli olmayan güvenimiz büsbütün sarsılıyordu.
Sayfa 32 - İnkılap ve Aka kitabevleri
Habsburg İmparatorluğu örneğinde, farklı uluslar durumlarını korumak ya da pozisyon kazanmayı elbette amaçlıyordu fakat kurumsal tabloyu kökten değiştirmeyi arzu etmiyordu. Oysa bu kadim rejimlerin ayakta kalmaları iç ve dış huzurdan kaynaklanıyordu. Huzurlu dönemlerde sessiz çoğunluklar öne çıkarlar (ve şu ana kadar incelenenlere bakılırsa Osmanlı İmparatorluğu'nda "sokaktaki Hıristiyan"ın bağımsızlık ya da devrimcilik gibi heveseleri yoktu) ama buhran dönemlerinde kararlı, kamçılanmış, hırslı ve ideolojik olarak bilenmiş azınlıkların sesi duyulur. Ve bunlar Abdülhamid rejiminden nefret ediyorlardı; bunun nedeni polisiye ve baskıcı tutumundan çok arkaik, ataerkil ve rüşvete düşkün olması idi.
Sayfa 32 - Turkuvaz KitapçılıkKitabı okuyor
Bilindiği üzere, Japonya'da imparator figürünün ilahlaştırılması 19. yüzyılın son on yılında tepeden inen devrimle eşzamanlıdır. Kemalist Cumhuriyeti incelediğimizde; başkan olan kişinin kutsallaştırılmasının, bu tür tepeden inme kökten modernleşme sürecinin sık rastlanan ve belki de gerekli bir yönünün olduğunu söyleyebiliriz. 19
Batı'dan gelen etkilerden korunma ve buna bir yanıt verme çabaları içinde olan Abdülhamid'in hükümdarlığı döneminde Müslüman olmayanlar bütün olarak eskisinden çok daha rahat yaşadılar. Milliyetçi çalkantıların olmadığı yerlerde Ermeniler refah düzeylerini artırmayı sürdürüyorlardı; Girit meselesi ve 1897 Türk-Yunan Savaşı'na karşın Rumların durumu da aynı şekilde çok iyiydi. 1893 yılında Fransız bir gözlemci şunları yazmıştı:
Bir Bulgar Türkiye'ye geçince onun gözüne ilk çarpan, aldığı özgürlük dolu soluk oluyor. Kuramsal olarak despot bir hükümetin yönetimi altında olsa bile, insan anayasal bir devlette bulacağından daha fazla bir özgürlük duygusu yaşıyor (...) Hatta bir hükümetin varlığını bile hissetmiyor (...) İnsanı taciz eden polislerin, ağır vergilerin, yoğun kamu hizmetlerinde çalışma zorunluluğunun olmamasını sultanın gayrimüslim kullarının takdir etmesi gerekir (...)20
Sayfa 31 - Turkuvaz KitapçılıkKitabı okuyor
II. Abdülhamid yeni doğmakta olan Türk milliyetçiliğine kuşkuyla bakmaktaydı ve modernleşme girişimine karşı çıkmadan, imparatorluğun kurtuluşu için birleştirici unsur olarak İslam'ı görüyordu. II. Abdülhamid'in bu seçimi mantıklıydı: Türk milliyetçiliği imparatorluğun çokuluslu kimliği için büyük bir şanssızlıktı ama hesaba vurunca İslamcılık da iyi bir çözüm olamıyordu. Türk milliyetçiliği imparatorluğun Hıristiyan topluluklarınınkinin tersine, doğuşundan itibaren programlanmış olarak değilse de eğilim olarak dinsel duygularla çatışıyordu; bu özellik Kemalist dönemde daha da güçlenecekti.
Batı modernliğinin ve milliyetçilik akımlarının ortaya çıkışının karşısında imparatorluk sıkıntılı bir biçimde uyum sağlama çabasına girmişti. Başlatılan modernleşme ve laikleşme süreci, toplumun içinden gelişen bir olgudan çok devletin varlığını korumak için bir tepkiydi.
Sayfa 30 - Turkuvaz KitapçılıkKitabı okuyor
Il. Abdülhamid döneminin bir modernleşme ve hızlı bir bürokratik
ihtisas yapılanması dönemi oldugunu
soylemek zorundayiz. Fakat ayni
zamanda da tatsiz bir otoriter rejim kurulmasi, polis rejiminin gelmesi ve daha kötüsü, bu polis rejiminde halkin inisiyatifine güvenilmemesi söz konusudur.
Sayfa 57Kitabı okudu
• 5. Bölüm - ATATÜRK İTTİHATÇILIĞA KARŞIYDI YALANI! (!)
- Bu konu her ne kadar diğer Bölümler kadar önem taşımasa da buraya da değinmek istiyorum.
Mustafa Kemal, bir dönem diğer cemiyet üyeleri gibi özel bir yemin töreni ile
"İttihat Ve Terrakki" cemiyetine katıldı. MUSTAFA KEMAL, örgütten kısa bir süre sonra soğuyacak ve kendi Cemiyeti olan "Vatan ve Hürriyet Cemiyetini"
Said-İ Nursi
Bu yazımdaki bilgiler, bizzat genelkurmay eski başkanı llker Başbuğ tarafından teyit edildi.
15 Temmuz darbe girişimiyle ilgili olarak CNNTürk'te canlı yayına katılan llker Başbuğ, "MiT ce maatçilerle doluydu, 2002-2010 yılları arasında TSK'dan ihraçlar hep MiT raporlarına göre yapıldı, o yıllarda ordudan atılanlardan bir kişi bile
Sayfa 198 - Kırmızı Kedi Yayınevi - Üçüncü Basım: Aralık 2017, İstanbulKitabı okudu
Saraya çağırılışı
Abdülhamid devrinde okuması ve yazması olmayan paşalar da vardı ve yekunu bir hayli kabarıktı.
Bunlar, Padişah'a itimat telkin ettikleri için en yüksek askeri rütbelere gelmiş kimselerdi.
Sayfa 35Kitabı okudu
"Sultan II. Abdülhamid'in modernleşme faaliyetleri ise, dedesi ile babasının yapmak istediklerini tamamlayan ve bütün kurumlarıyla gerçek anlamda modern bir devlet ve milletin ortaya çıkmasına vesile olmuştur. Mustafa Kemål Atatürk'ün yaptıkları bütün bunların bir sonrası ve sonucudur.."
Selanik'e Tahsin Paşa gibi mazide hiçbir varlık gösteremeyen, iyi sicili olmayan bir adamı kolordu kumandanı tayin etmişlerdir. Selanik, çok önemli bir ovanın ortasında müstahkem bir mevki ve Avrupa-i Osmanî'nin en büyük şehridir. Tahsin Paşa'yı buraya tayin etme sebepleri Abdülhamid'in zulmüne uğraması, yani menkub olması imiş denilmektedir. Abdülhamid'in hep iyi adamlar sürdüğü gibi bir inanç oluşmuştu. Oysa Abdülhamid hürriyetperverleri sürdüğü gibi ahlaksız, işe yaramaz adamları da sürmüştür. Hasan Tahsin Paşa maalesef koskoca kolorduyla direnmeden Yunanlılara şehri teslim etmiştir.
