"İnsan dünyadaki kötülükleri, acıyı, umutsuzluğunu bilmez yedi yaşında; insanı soyut öfke nöbetleri tutmaz; ama kadını tanır. Hiç bir erkek kadını yedi yaşındayken ya da daha küçükken tanıdığı gibi tanıyamaz. O yaşlarda kadın insanın gözünde ne bir avuntu, ne bir zevk kaynağı, ne de bir oyuncaktır. Dünyanın gerçekliğidir kadın; ölümsüzdür."
Sayfa 118Kitabı okuyor
“Bu sesi seviyorum,” dedi sanki aklından bir şey geçmiş gibi.
“Ne?”
Bana yaklaşıp saçımı okşadı:
“Gülüşünün sesini.
Onu geri getirmek epey zaman aldı.”
Ey güzel insan, sen de onun gibi bir tutkunun esiriysen, onun acıları sana avuntu olsun, eğer yazgından veya kendi hatandan dolayı bir arkadaş bulamıyorsan, bu küçük kitap dostun olsun.
"İlahi adalet diyorum, fakat bazen bu da boş bir avuntu gibi geliyor. Hani siz hep diyorsunuz ya, 'Doğa bizi önce bize ema- net eder, kendimize sahip çıkalım, önceliği başkalarına vermeye- lim' diye, beni de bana emanet ederek yollamış ama ben iyi bir sahip değilim. Kendimi bir türlü önemli ve değerli bulamıyorum. Onlar gibi düşünür oldum. 'Senden bir şey olmaz' diyor içim. Ho- cam, ben nasıl iyileşeceğim?"
《Sıkıştıkça içkinin kurtarıcılığına dek düştüğü için hep kendinden utanırdı.. Kim bilir, iç sıkıntısı olmasa, belki insanlar işe gitmeyi unuturlardı. 'İş avutur,' derdi babası. O böyle avuntu istemiyordu. Bir örnek yazılar yazmak, bir örnek dersler vermek, bir örnek çekiç sallamaktı onların iş dedikleri. Korkansını ötekilerden başka öttüren şoför, çekicini başka ahenkle sallayan bir demirci bile ikinci gün kendi kendini tekrarlıyordu. Yaşamın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten anlamıyordu. Ne kolaydı onlara uymak! Gündüzleri bir okulda ders verir, geceleri sessiz, güzel kadınlarla yatardı istese. Çabasız. Ama biliyordu: Yetinemeyecekti. Başka şeyler gerekti. Güçlüğünü umutsuzca zorlamak bile güzeldi. Duvardaki şu resmin nasıl yapıldığını görmüştü: Islık çalar gibi uzanan dudaklar, kırışan genç alın; uzun, umutsuz, koyu mavi bakışlar. Böylesi gerekti ona. Ama resim yapamazdı. Olsun! Yazacaktı..》
Sayfa 52 - Can ModernKitabı okudu
"Ey güzel insan, sen de onun gibi bir tutkunun esiriysen, onun acıları sana avuntu olsun, eğer yazgından veya kendi hatandan dolayı bir arkadaş bulamıyorsan, bu küçük kitap dostun olsun."
Sayfa 2