Bir küçük insan zerresi halinde bu sabah, bütün insanları, çocukları, kuşları, yemişleri, sefilleri ve açları beyhude bir sevgi ile seviyor, kederlenmeye zaman kalmadan birdenbire bir sıçrayışta ayağa kalkıyorum. İlk vapuru karşılamaya koşuyorum. Ve bekliyorum. İlk vapurdan binbir yabancı çıkıyor. Bir dost çehresi bulamıyorum. Bir şeyler anlatmak ihtiyacındaydım. Vapurdan kimseler çıkmayınca kaleme kağıda sarılıyorum.
Sayfa 223 - bilgi yayıneviKitabı okudu
ona yerimi vermek için ayağa kalkıyorum, o zaten bir sonraki durakta iniyordu .
Sayfa 312 - kabalacı yayıneviKitabı okudu
Yarıyor gırtlağımı soğuk metal.
Boşalıyor boğazımdan kıpkırmızı güneş ışıkları
ve boyuyor etrafımdaki duvarları capcanlı bir renge.
Dengemi kurmaya çalışarak,
uzatıyorum elimi duvara,
bırakıyorum kanlı el izimi,
tıpkı bir karanlık kavuşma anı gibi.
Sendeleyerek kalkıyorum ayağa,
Dokunuyorum parmak uçlarımla boğazıma.
Çoktan iyileşmişim.
Coronado gülümsüyor bana,
hem meraklı hem de acımasızca.
Artık biliyor ne olduğumu.
Sayfa 94Kitabı okudu
O halde pekâlâ minimini bir insan zerresi halinde, karınca kaderince, insanları sevmek de mümkündür ama... Bir küçük insan zerresi halinde bu sabah, bütün insanları, çocukları, kuşları, yemişleri, sefilleri ve açları beyhude bir sevgi ile seviyor, kederlenmeye zaman kalmadan birdenbire bir sıçrayışta ayağa kalkıyorum. İlk vapuru karşılamaya koşuyorum. Ve bekliyorum. İlk vapurdan bin bir yabancı çıkıyor. Bir dost çehresi bulamıyorum. Bir şeyler anlatmak ihtiyacındayım. Vapurdan kimseler çıkmayınca kaleme kağıda sarılıyorum.
Sayfa 198 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Gregor Samsa
“Bay Samsa!” diye seslendi Müdür Bey yüksek sesle.
“Neler oluyor? Odanıza kendinizi hapsediyorsunuz, soruları
evet ve hayırla yanıtlıyorsunuz, anne ve babanızı gereksiz yere
çokça üzüyorsunuz ayrıca –şunu da yanı sıra söylemiş olayım–
mesleki sorumluluğunuzu çirkin bir şekilde savsaklıyorsunuz.
Burada ebeveyniniz ve patronunuz namına
Altın Bilek Yayınları - Çevirmen: Nurten KutsalKitabı okudu
Ölümüm kendi elimden
Gece boyunca ölümü düşündüm, öldürmeyi düşündüm. Katil gibi değil, inançsız bir insan gibi kendimi öldürmeyi. İntihar! Bana çok uzak olan kendi canını alma arzusuna ilk defa bu kadar yakın olduğumu hissettim. Sabahın ışıklarıyla birlikte iki kitap, bir defter, bir kalem, ve arabamın anahtarlarını alarak evi terk ettim.
Telefon masamın üstünde,
BİLİYORUM:
Gerçek yenecektir
çağlar içinde gitgide ışıyan bir değişim
kendiliğinden soğuktan sıcağa giden ısı