Ayşe Aydemir
@aydemr
İnsan sonsuz varlık ile sonsuz hiçlik arasındaki sahildir.
Hiçlik Yolu
1993
23 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Her şeyi unutuyorsun. Pencereleri açıyor ve odayı boşaltıyorsun . Rüzgar esiyor içeri. Odanın bomboş olduğunu görüyorsun , her bir köşeye bakıyorsun , ama kendini bulamıyorsun .
Seni tutmuyorum ki …
Yok hayır , tutuyorum Vê ben de sana tutunuyorum.
Ve sevgilim..
Sana gelince ,
Eğer bir gün uğrarsan sol göğsümün altındaki kente …
Hüzünlü bir sesle
*Buralar bir zamanlar hep benimdi *diyeceksin kendine …
Okur Takip Önerileri
*Üzülme değmez* sözünü duymaktan sıkıldım . Değmeyenlere zaten üzülmem . Üzüldüğüm şey ; değmeyenlere yüreğimin değmiş olması .
Ve birden herkesin sürekli acı çektiği dank etti kafama , acı çekmiyormuş gibi yapanlar da buna dahil .
Ah şu benim bitmek bilmez sakarlığım . Yine, yırtık cebime koymuşum umudu ..
Ayşe Aydemir tekrar paylaştı.
Suçluluk bataklık gibi pis bir duygu, girersen gömülürsün. İnsan kendine öyle abanmamalı.
Ayşe Aydemir tekrar paylaştı.
Yalnız bekleyen duvarlar bile çürüyor diyorum. Bir gelmeyeni bekleyen herşey içerden çürür. Beklemek ağır ağır çürütür. Bunca zaman sen de mi gizlice bekledin...
İnsan bazen de biri peşinden gelsin diye çekip gider."
İnsan tek başına delirmiyor. Bu yolda ona yardım edecek birileri mutlaka çıkıyor.