Türkcə sonacan oxuduğum ilk kitabdır. Olduqca axıcıdır. İnsan oxuduqca oxumaq istəyir. Təsvirlər, bənzətmələr, aforizmlər və s. mükəmməldir. Bu kitabı oxuyanda həqiqi kitabın nə olduğunu anlamağa başladım. Obrazların müəyyən vəziyyətlərə görə keçirdiyi hisləri, düşündüyü düşüncələri oxuduqca insanın özünü tapmaması mümkün deyil. Qısacası ən xırda nüanslar da qeyd olunub. Bu kitabı oxuduqdan sonra bir şeyi dərk etdim ki, neçə yüz il əvvələ gediriksə gedək, günümüzün insanı ilə o dövrün insanının düşüncələrində, duyğularında bir dəyişiklik yoxdur. Eyni düşüncə, eyni duyğu. Obrazların öz-özlərinə danışdığı cümlələr belə bu günün insanının öz-özünə danışdığı cümlələrlə üst-üstə düşür.