ÖZDEMİR ASAF ( 28-01-1981) Anısına Saygıyla
ÖZDEMİR ASAF ( 28-01-1981)
Bugün, kısa ve özlü söyleyişlerin yer aldığı,
epey düşündürücü özgün şiirleriyle tanınan Özdemir Asaf'ın bugün ölüm yıldönümü.
Anısına Saygıyla
1923'te Ankara'da doğan Özdemir Asaf'ın asıl adı Halit Özdemir Arun'dur. Öğreniminin bir kısmını Galatasaray, bir kısmını da Kabataş Erkek Lisesi'nde tamamlayarak İstanbul Üniversitesi'nde hukuk okumaya başlamıştır. Sonra Gazetecilik Enstitüsü'ne devam ettiyse de yarıda bırakıp "Zaman" ve "Tanin" gazetelerinde çevirmen olarak çalışmıştır.
İlk yazısı 1939’da "Servetifünun-Uyanış" dergisinde çıkan şair, 1951’de Sanat Basımevi’ni kurarak matbaacılık yaşamına girmiştir. Kendi şiir kitaplarını basmaya başlamıştır... "R" harflerini söyleyemeyen
şairin bir anısını kızı şöyle anlatır:
Bir gün matbaadan çıkıp Karaköy’e gitmek için bindiği taksinin şoförü sorar: "Neğeye biğadeğ?" der şoför. Meğer şoför de babam gibi R’leri okuyamazmış, babam, taksicinin kendisiyle dalga geçildiğini sanmaması için "Kağaköy" diyemez, "Eminönü" der. İner.
Oradan Karaköy’e kadar yürür.
Naif şairimizi güzel bir şiiriyle anarak yazımızı sonlandıralım.
Sana bu güzellikler bizden kalsın,
Bugünlerden bir şeyler bizden kalsın..
Senden almak isterler, bizi söyle;
Geleni bize gönder, bizden alsın...
Babam'ın anısına
Her ölüm dünyada bir çatlak açar — bir boşluk bırakıp öyle gider her kişi: öteki kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini.
Babam'ın anısına
Her ölüm dünyada bir çatlak açar - bir boşluk bırakıp
öyle gider her kişi : öteki kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini.
Oysa, zamanla, çevre dokunun da çatlaması ve boşalmasıyla, o çatlak belirsiz. Öteki çatlaklardan ayrıdedilemez hale gelecek; o boşluk da, zaten, yok olacaktır. Ama, kişiler bunu düşünmezler. Uğraşıp dururlar o çatlakla, o
boşlukla - ama faydasızdır bu çaba : Çatlak kapanmaz, boşluk dolmaz; uğraşıp durur kişiler, kendileri de birer çatlak,
birer boşluk olana dek - o zaman da görevi yeni kişiler devralmış; bulacaklardır kendilerini...
Oysa, önemli olan, çatlağı açıkça görebilmek, boşluğu oldugu gibi yüklenebilmekti.
Çünkü, ölüm, onmaz; yaşam, onarılamazdır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Babam' ın anısına
Her ölüm dünyada bir çatlak açar — bir boşluk bırakıp öyle gider her kişi: öteki kişiler de, şimdi o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini.
Oysa zamanla, çevre dokunun çatlaması ve boşalmasıyla, o çatlak belirsiz— öteki çatlaklardan ayırt edilemez hale gelecek; o boşluk da zaten yok olacaktır. Ama kişiler bunu düşünmezler: uğraşıp dururlar o çatlakla, o boşlukla– ama faydasızdr bu çaba: çatlak kapanmaz, boşluk dolmaz; uğraşıp durur kişiler, kendileri de birer çatlak, birer boşluk oluncaya dek—
Oysa önemli olan, çatlağı açıkça görebilmek, boşluğu olduğu gibi yüklenebilmekti.
Çünkü, ölüm onmaz; yaşam, onarılmazdır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Babam'ın anısına
Her ölüm dünyada bir çatlak açar - bir boşluk bırakıp öyle gider her kişi: öteki kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini.
Oysa, zamanla, çevre dokunun da çatlaması ve boşalmasıyla, o çatlak belirsiz -öteki çatlaklardan ayırdedilemez- hâle gelecek; o boşluk da, zaten, yokolacaktır. Ama, kişiler bunu düşünmezler: uğraşıp dururlar o çatlakla, o boşlukla -ama faydasızdır bu çaba: çatlak kapanmaz, boşluk dolmaz; uğraşıp durur kişiler, kendileri de birer çatlak, birer boşluk olana dek- o zaman da görevi yeni kişiler devralmış bulacaklardır kendilerini...
Oysa, önemli olan, çatlağı açıkça görebilmek, boşluğu olduğu gibi yüklenebilmekti.
Çünkü, ölüm, onmaz; yaşam, onarılamazdır.
"O çocuk kral, Casterly Kayası'nın zenginliğini ve Yüksek Bahçe’nin kuvvetini komuta ediyor. Boltonlar ve Freyler ona ait.” Lord Godric çenesini ovuşturdu. “Yine de... bu dünyada sadece kış kesindir. Bunu babama Ned Stark söylemişti, tam olarak bu salonda."
“Ned Stark buraya mı geldi?”
“Robert'ın Ayaklanması’nın şafağında.
Sayfa 163Kitabı okudu
Muzaffer İzgü
Babam okulda hademeydi.
Annem çamaşıra giderdi, onun bunun çamaşırına..
Önüne dağ gibi çamaşır yığarlardı, karşılığı bir lira..
Deterjan yok o zamanlar, küllü su vardı, küllü su elini parçalardı, akşam bir lirayla mutlu mutlu gelirdi.
O yoksulluk içinde annemin üç çeşit yemeği vardı, etli bulgur, otlu bulgur, sütlü bulgur..
Etli bulgur dediğim, et yok, annem ekmeğin kabuğunu kuyruk yağında kızartırdı, bulgur içine dizerdi,
Alllahhh, oldu sana etli bulgur, çatır çutur yerdik.
Seyhan'ın kıyısından ebegümeci toplardım, otlu bulgur olurdu.
Sütlü bulgur ise, aslında ayranlı bulgur, paramız bir kase yoğurda yeterdi,
bir kase yoğurda bolca suyu karıştır, o ayranı yedi insanın yiyeceği bulgura karıştır, güya sütlü bulgur..
Ama dedim ya,
sevgi öylesine çoktu ki evde,
sevgi karnımızı doyuruyordu.
Muzaffer İzgü anısına.